De wereld kijkt toe ik zie het en zie hoe.

De wanhopige blikken van moeders met

Verloren kinderen en blikken zo op en moe.

Ik leef met ze mee, maar toch  is het  net of ik niets doe.

Het genieten van het pracht gaat niet meer als ik de kennis heb.

Al geniet ik en lach ik ,wetend van alle ellende het voelt zo nep.

Voor iedere seconde dat we vrij lucht happen dan ik mijn god.

Maar zelfs het happen van lucht gaat wetend niet zo vlot.

Het mooie aan deze kant en het slechte daar.

k weet niet waarom ik het zo zie maar ik zie het als een complot.

Een harde en lange weg als onderdeel van het leven