Islaam.nl

Islaam.nl Forum

  FAQ FAQ  Doorzoek dit Forum   Kalender   Registreren Registreren  Inloggen Inloggen

~Bekeringsverhaal~

 Post Reply Post Reply
Schrijver
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Onderwerp: ~Bekeringsverhaal~
    Geplaatst op: 10 april 2006 om 07:43

In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle

Als Amsterdamse, dochter van twee hippies, ben ik vrij opgevoed. Mijn moeder is Nederlandse en Boeddhistisch en mijn vader is een Maleisiese muslim, die niet volgens Islaam leeft en mij er ook nooit over verteld heeft. Mijn ouders zijn gescheiden en ik ben voornamelijk door mijn moeder opgevoed.

Ik danste vroeger veel; was aktief in het uitgaansleven en kende veel mensen. Toch was ik eenzaam en rond mijn zeventiende kreeg ik behoefte aan antwoorden op de vragen die ik had zoals: Waarom leef ik? Wat doe ik hier? Waarom worden we geboren, sterven we, ervaren liefde en verdriet? Ik zocht in Boeddhisme, Jodendom, Christendom, filosofieen en Islaam.Islaam trok mij om zijn vrouwvriendelijkheid en zachtaardigheid. Het is een totale manier van leven en voelde logisch aan.

Ik las veel boeken over Islaam en het sprak me aan dat je het dagelijks praktiseert en dat het niet zo is van "ik geloof wel ergens in, maar dat zit in mijn hart; dat beinvloedt mijn dagelijks leven verder niet." Toch duurde het wel vier jaar totdat ik mijzelf echt muslim voelde. Tijdens die vier jaren las ik veel en vroeg veel en ging samen wonen met een Marokkaanse muslimman. Tijdens een vakantie in Marokko bracht het lot ons bij een alleenstaande moeder met vijf kinderen. Ze leefde naast een riool in een huis zonder dak met alleen muren. Geen dak ter bescherming tegen regen en kou, brandende zon of sneeuw.Geen dak ter bescherming van een gezin zonder vader.Geen dak ter bescherming van een moeder vol zorgen. Ze nodigde ons uit en terwijl ik daar onder de sterrenhemel op de grond zat, dacht ik over het leven na, over deze hartelijke mensen, die aan de ene kant niets hadden en aan de andere kant alles: geloof in Allaah! Wat vreselijk, dacht ik, ik zit hier met merkgympen en gefeund haar en kwam hier naar toe in een auto van 40.000 euro.terwijl ik alleen ben en eenzaam en verdrietig?.Wanneer ben ik dan wel gelukkig?

Als ik een nog duurdere auto koop, of weer een nieuwe broek of als ik met dertig vriendinnen in een bar zit?Op dat moment dat ik aan Allaah dacht bliksemde het in de lucht! Het leek op een teken speciaal voor mij. Ik was muslim maar zei dat tegen niemand, niet eens tegen mijn vriend. Ik wilde het voor mezelf houden en deed alles alleen. Drie weken na deze gebeurtenis zei ik officieel de shahada, in bijzijn van mijn huidige schoonvader.

Naderhand bleek het in praktijk brengen van deze geloofsbelijdenis moeilijker te zijn dan ik dacht; een hoofddoek dragen was voor mij niet moeilijk, maar 's nachts opstaan om te gaan bidden wel! Praten als een moslima was voor mij niet moeilijk, maar denken als een moslima, echt oprecht DENKEN en VOELEN als een moslima.dat kon ik niet! Diep van binnen wist ik het niet meer..ik voelde me in een oceaan gegooid, kon niet zwemmen en om mij heen stonden allemaal mensen met reddingsboeien, maar niemand gooide.Ik ervoer geen steun van familie of vrienden en compleet tegen mijn verwachting vond ik dat ook niet bij muslims.

Ook maakten de ideeen van mijn moeder over Islaam het me niet makkelijker; volgens haar is Islaam achterlijk; hebben vrouwen geen rechten in Islaam en als ze een vrouw in een sluier ziet wil ze die aftrekken. Ze voelt zich persoonlijk beledigd door "zo'n vrouw in een zwarte tent."Ze vindt het vreselijk dat haar dochter zichzelf verbergt i.p.v. showt aan de buitenwereld.Soms schaam ik me zo voor de ideeen van mijn moeder dat ik wou dat mijn moeder mijn moeder niet was, aan de andere kant, Alhamdulillaah, heb ik tenminste een moeder.Insh'Allaah opent Allaah ooit haar hart voor Islaam.21 Jaar heb ik mijn leven zonder Islaam geleid; zonder regels; zonder geweten.En nu? Nu draag ik een verleden met mij mee van pijn, verdriet, liefde, mensen, levenstijlen, gewoontes enz. Omdat ik mij zo alleen en niet gesteund voelde zag ik de zusters ook niet die mij wel wilden steunen. Ik kon het eigenlijk niet geloven, dat er mensen waren die je steunden en troostten zonder er zelf beter van te worden..Ik kon het niet geloven en daarom zag ik het niet. Teleurstellingen en moeilijkheden maken je soms koud en hard; gevoelloos bijna. Het sluit je af voor anderen, het maakt je nog eenzamer dan je al bent. Terwijl je eigenlijk die arm om je heen wilt, ben je te trots om alleen al die hand te nemen.Het leven voor Islaam was ook zo oppervlakkig; zoveel vluchtige vriedschappen en snelle kicks.

Tot voor kort wist ik niet wat ik moest doen; ik wist niet meer hoe ik weer dichter tot Islaam kon komen. Ik wist wel dat ik mij moest vastklampen aan Islaam; aan wat anders of wie anders? Alhamdulillaah, kwam ik naar moskee Badr; tijdens de eerste les heb ik enorm veel gehuild; van verdriet, eenzaamheid, maar ook van zusterschap en geluk.Sinsdien is mijn beleving van Islaam niet meer alleen salaat en een hoofddoek; het is zoveel meer geworden.ik heb zo'n rust, zoveel liefde in mij gekregen. Te weten dat er zusters zijn die mij nemen zoals ik ben, met mijn goede en slechte eigenschappen, met mijn stomme en goede vragen, maakt me sterk! Gister ging ik naar mijn moeder, toen ze mij met m'n sluier zag zei ze: "Ben je weer als een tent verkleed?".het deed me zo'n pijn,ik dacht aan Allaah en zei niets, ik kuste mijn moeder en ging weg. Eenmaal thuis heb ik vreselijk gehuild, bij mijn man; ik voelde me verdrietig en kwaad maar ook sterk, want ik herinnerde me dit gedicht;

Ken je mij? Vrede zij met jou, ik ben geduld.
Ken je mij? Ik ben het wapen waar je mee kan strijden
In moeilijke tijden
Ik ben jouw kracht in tijden van onmacht.
Ik ben jouw leidraad in de tijd dat je niet meer verder kunt kunt vechten,
En dreigt te grijpen naar het slechte.
Ik spoor je in tijden van wanhoop aan tot het goede,
En ben daar met de wil van Allaah om je tegen het kwade te behoeden.
Ken je mij? Ik ben geduld.
Ik ben het goede gevoel van hoop dat je opbeurt,
Wanneer er weer iets ergs gebeurt.
Leer mij kennen.maak mij tot je beste vriend,
En word een van hen, die bij Allaah het paradijs verdient.
Laat me je vriend zijn die je in het donker naar licht doet streven,
Als je mij eenmaal bezit, weet dan dat Allaah je een bijzonder geschenk heeft gegeven.

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
 Post Reply Post Reply

Spring naar forum Forum rechten Bekijk dropdown



Deze pagina is gemaakt in 0.063 seconden.