Opmerkelijk is dat juist de uitlatingen van Theo van Gogh eruit werden gepikt. Onze speurhonden van hypocrisie en dubbele moraal lijken hier selectief te werk te gaan. Van Gogh was toch werkelijk niet de enige die zich aan doodwensen heeft bezondigd. Van recenter datum zijn bijvoorbeeld de uitlatingen van Piet Grijs, die in Vrij Nederland Paul Cliteur onder de tram wenste, en van Frits Abrahams, die in NRC Handelsblad de LPF-aanhangers doodwenste. En doodwensen in Vrij Nederland of NRC Handelsblad is toch opmerkelijker dan doodwensen in een obscuur hoekje van het internet.

Maar ja, Frits Abrahams en Piet Grijs zijn progressieve types die rechtse rakkers doodwensen, en daar moet je dus niet over zeuren. Van Gogh daarentegen was een rechtse rakker die moslims en progressieven aanviel � die verdient dus slaag.

Bovendien valt de (impliciete) boodschap dat rechtse rakkers kennelijk m��r mogen dan moslims in het water als je ook Abrahams en Grijs erbij betrekt.

Toch is er hier sprake van een dubbele moraal, alleen ligt die iets anders dan het verlichte columnistendom doet voorkomen.

Van Gogh kon met zijn doodwens aan het adres van Rosenm�ller alleen terecht op zijn eigen website en bij een uitgever van stripboeken. Piet Grijs en Frits Abrahams kunnen met hun doodwensen aan het adres van rechtse tegenstanders terecht bij NRC Handelsblad en Vrij Nederland.

Het zelfreinigend vermogen van de Nederlandse kwaliteitspers blijkt alleen bij rechtse doodwensers te werken. Van Gogh werd bovendien, terwijl zijn lijk nog warm was, van alle kanten als verwerpelijke doodwenser aan de schandpaal genageld. De nog levende progressieve doodwensers kunnen rustig doorschrijven in nette kranten en opiniebladen, zonder dat een haan ernaar kraait.