Islaam.nl Forum

Lessen uit de wachtzaal

Mijn zoon is sinds gisterenavond onwel. Toen ik vanavond van mijn werk kwam 
besloot ik om hem naar het ziekenhuis te brengen ondanks mijn vermoeidheid. 
Er waren veel mensen aan het wachten, waarschijnlijk zouden we meer dan een 
uur moeten wachten. Ik trok een nummer en ging in de wachtzaal zitten. Er 
waren veel gezichten, jong en oud, maar allen waren stil. Veel broeders 
maakten gebruik van de vele boeken en tijdschriften die er waren om te 
lezen. Anderen sloten hun ogen en weer anderen waren gewoon rondom aan het 
kijken. De meeste leken verveeld.

Soms kwam een verpleegster een nummer afroepen en de stilte werd dan 
verbroken. Geluk verscheen op de gezichten van degenen die naar binnen 
moesten en die stond dan snel op; daarna keerde de stilte terug�

Een jonge man trok mijn aandacht. Hij was voortdurend in een kleine koran 
aan het lezen, zonder zijn hoofd maar ��n keer op te tillen. In het begin 
dacht ik niet veel over hem na. Maar na een uur wachten veranderden mijn 
toevallige blikken in een gepeins over zijn manier van leven en hoe hij zijn 
tijd goed besteedde. ��n uur van mijn leven was vergooid!

In plaats van voordeel te halen uit dat uur, was het enkel een saai uurtje 
wachten. Toen was de oproep voor het gebed en we gingen bidden in de 
gebedsruimte van het ziekenhuis. Ik probeerde om zo dicht mogelijk in de 
buurt van de jonge broeder te bidden, die eerder in de wachtzaal de koran 
was aan het lezen.

Na het gebed ging ik met hem praten. Ik liet hem weten hoe onder de indruk 
ik was van hem en op de manier waarop hij zijn tijd goed besteedde. Hij 
vertelde me dat wij veel van onze tijd verspilden zonder er voordeel uit te 
halen. Deze zijn de dagen uit onze leven zonder dat wij er bewust van zijn 
of waarvan wij niet eens spijt van krijgen dat wij ze verspillen. Hij zei 
dat hij de kleine koran altijd bij zich had sinds een vriend hem had 
aangemoedigd om zijn tijd goed te gebruiken. Hij zei dat in de tijd dat 
andere mensen hun tijd verpilden met nutteloze zaken hij meer koran zou 
kunnen lezen dan hij thuis of in de moskee zou kunnen doen. Een extra 
voordeel is, buiten de talrijke voordelen (hasanaat) van het lezen van de 
koran, dat dit hem bespaart van verveling en stress.

Hij voegde eraan toe dat hij nu meer dan een anderhalf uur zat te wachten. 
Hij vroeg me: wanneer zal ik nog eens tijd hebben om een anderhalf uur de 
koran te lezen? Ik dacht eens na: hoeveel tijd verspilden we eigenlijk? 
Hoeveel momenten van ons leven ging er niet voorbij zonder dat we er 
rekening mee houden met hoe we ze doorbrengen? Hoeveel maanden gaan er 
voorbij zonder dat we de koran lezen? Mijn respect voor mijn metgezel bleef 
groeien en ik ontdekte dat ik verantwoording zal moeten afleggen en dat ik 
de tijd niet in mijn macht had, dus waar wachtte ik nog op?

De verpleegster die mijn nummer afriep verstoorde mijn gedachten, ik ging 
naar de dokter. Maar ik wil nu iets bereiken. Nadat ik het ziekenhuis 
verliet, ging ik snel naar een boekenwinkel en kocht een kleine koran. Ik 
besloot om goed na te denken over hoe ik mijn tijd ging doorbrengen. Dat was 
mijn intentie toen ik de koran in mijn tas stak. Hoeveel mensen zullen dit 
nog doen??

Schrijver	Bericht Onderwerp delen via Sociale media Printbare versie Delicious Digg Facebook Furl Google Boomarks Google Buzz MySpace Newsvine reddit StumbleUpon Vertalen Twitter Windows Live Yahoo Bookmarks Onderwerp Zoeken Opties Post Reply New Topic
Noor al-Islaam Gebruikers Profiel Verzend prive bericht Zoek berichten van leden Bezoek de website van deze gebruiker Toevoegen aan adresboek Senior Member Lid geworden: 14 juli 2004 Locatie: Nederland Online status: Offline Berichten: 955	Plaatsingsopties Post Reply Quote Noor al-Islaam Rapporteer bericht Quote Reageer Onderwerp: Lessen uit de wachtzaal Geplaatst op: 27 april 2005 om 13:42
	Lessen uit de wachtzaal Mijn zoon is sinds gisterenavond onwel. Toen ik vanavond van mijn werk kwam besloot ik om hem naar het ziekenhuis te brengen ondanks mijn vermoeidheid. Er waren veel mensen aan het wachten, waarschijnlijk zouden we meer dan een uur moeten wachten. Ik trok een nummer en ging in de wachtzaal zitten. Er waren veel gezichten, jong en oud, maar allen waren stil. Veel broeders maakten gebruik van de vele boeken en tijdschriften die er waren om te lezen. Anderen sloten hun ogen en weer anderen waren gewoon rondom aan het kijken. De meeste leken verveeld. Soms kwam een verpleegster een nummer afroepen en de stilte werd dan verbroken. Geluk verscheen op de gezichten van degenen die naar binnen moesten en die stond dan snel op; daarna keerde de stilte terug� Een jonge man trok mijn aandacht. Hij was voortdurend in een kleine koran aan het lezen, zonder zijn hoofd maar ��n keer op te tillen. In het begin dacht ik niet veel over hem na. Maar na een uur wachten veranderden mijn toevallige blikken in een gepeins over zijn manier van leven en hoe hij zijn tijd goed besteedde. ��n uur van mijn leven was vergooid! In plaats van voordeel te halen uit dat uur, was het enkel een saai uurtje wachten. Toen was de oproep voor het gebed en we gingen bidden in de gebedsruimte van het ziekenhuis. Ik probeerde om zo dicht mogelijk in de buurt van de jonge broeder te bidden, die eerder in de wachtzaal de koran was aan het lezen. Na het gebed ging ik met hem praten. Ik liet hem weten hoe onder de indruk ik was van hem en op de manier waarop hij zijn tijd goed besteedde. Hij vertelde me dat wij veel van onze tijd verspilden zonder er voordeel uit te halen. Deze zijn de dagen uit onze leven zonder dat wij er bewust van zijn of waarvan wij niet eens spijt van krijgen dat wij ze verspillen. Hij zei dat hij de kleine koran altijd bij zich had sinds een vriend hem had aangemoedigd om zijn tijd goed te gebruiken. Hij zei dat in de tijd dat andere mensen hun tijd verpilden met nutteloze zaken hij meer koran zou kunnen lezen dan hij thuis of in de moskee zou kunnen doen. Een extra voordeel is, buiten de talrijke voordelen (hasanaat) van het lezen van de koran, dat dit hem bespaart van verveling en stress. Hij voegde eraan toe dat hij nu meer dan een anderhalf uur zat te wachten. Hij vroeg me: wanneer zal ik nog eens tijd hebben om een anderhalf uur de koran te lezen? Ik dacht eens na: hoeveel tijd verspilden we eigenlijk? Hoeveel momenten van ons leven ging er niet voorbij zonder dat we er rekening mee houden met hoe we ze doorbrengen? Hoeveel maanden gaan er voorbij zonder dat we de koran lezen? Mijn respect voor mijn metgezel bleef groeien en ik ontdekte dat ik verantwoording zal moeten afleggen en dat ik de tijd niet in mijn macht had, dus waar wachtte ik nog op? De verpleegster die mijn nummer afriep verstoorde mijn gedachten, ik ging naar de dokter. Maar ik wil nu iets bereiken. Nadat ik het ziekenhuis verliet, ging ik snel naar een boekenwinkel en kocht een kleine koran. Ik besloot om goed na te denken over hoe ik mijn tijd ging doorbrengen. Dat was mijn intentie toen ik de koran in mijn tas stak. Hoeveel mensen zullen dit nog doen??