Verhaal: Musab bin Umair (Radhiallaho anho) wordt een martelaar.

Musab bin Umair(Radhiallaho anho) werd met veel liefde en genegenheid door zijn welgestelde ouders opgebracht. Voordat hij zich tot de Islam bekeerde, leefde hij in luxe en comfort. Het werd rond verteld dat hij de bestgeklede jongeling van Mekka was. Feit was dat zijn ouders gewoon waren kleding ter waarde van tweehonderd dirham per stuk voor hem te kopen. Hij bekeerde zich in de vroege dagen van de Islam, zonder dat zijn ouders het in eerste instantie wisten. Toen zij erachter kwamen, bonden ze hem vast en sloten hem thuis op. Hij kreeg echter de gelegenheid te vluchten en emigreerde naar Abyssini�. Toen hij terugkwam uit Abyssini�, emigreerde hij naar Medina. Iemand als hem die in luxe en comfort opgebracht was, leefde nu een leven van onthouding en soberheid. Eens zat de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) toen Musab-bin-Umair(Radiallaho anho) langs ging. Hij had alleen maar een laken om zijn lichaam te bedekken. Een laken dat bestond uit een aantal bij elkaar genaaide oude lappen inclusief een stuk van leer. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) vertelde met tranen in zijn ogen over het luxueuze en comfortabele leven dat Musab bin Umair (Radhiallaho anho) leidde voordat hij zich tot de Islam bekeerde. Tijdens de veldslag van Uhud droeg Musab bin Umair (Radhiallaho anho) de vlag van de Islam. Toen de Moslims door de nederlaag in verwarring uiteen gingen, bleef hij met de vlag op zijn post en stond daar als een rots in de branding. Een vijand kwam op hem af en hakte in een houw zijn hand af waarmee hij de vlag vasthield, zodat de vlag kon vallen en de nederlaag een feit was. Hij nam onmiddellijk de vlag in de andere hand. De vijand hakte toen ook die hand af. Hij hield de vlag toen tegen zijn borst met behulp van zijn bloedende armen. Tenslotte doorboorde de vijand zijn lichaam met een pijl. Hij viel dood neer en met hem de vlag die hij tijdens zijn leven geweigerd had te laten vallen. Toen hij klaargemaakt werd om begraven te worden, bleek dat hij alleen ��n laken bezat om zijn lichaam te bedekken. Dit laken was echter te kort voor hem. Als zijn hoofd ermee bedekt werd, bleven zijn voeten bloot en wanneer de voeten bedekt werden, werd het hoofd blootgesteld. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) zei:

"Bedek zijn hoofd met het laken en zijn voeten met de bladeren van Azkhar."

Moraal:

Dit was het einde van de jongeman die in luxe en comfort opgebracht was. Iemand die gewoon was kleding ter waarde van tweehonderd dirhams te dragen, had niet genoeg kleren om zijn ontzielde lichaam te bedekken. Kijk met welke dapperheid hij trachtte de vlag hoog te houden en niet toestond dat deze viel tot hij dood neerviel. Dit is het wonder van Imaan. Als iemand Imaan heeft gekregen, vergeet hij al het andere, zoals rijkdom, luxe of het leven zelf.

Verhaal: Kinderen vasten

Rubbay bint Muawaz zegt:

�Sinds de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) ons voorgeschreven had te vasten op de 10^de Muharram hebben we altijd gevast op die dag. Zelfs de kinderen werden ertoe gebracht om te vasten. Als ze van de honger huilden, gaven we ze speelgoed gemaakt van katoenen vlokken zodat zij zich bezig hielden tot de tijd van Iftaar.�

Moraal:

We vernemen uit de Hadith dat de pleegmoeders uit die dagen hun kinderen geen voeding gaven gedurende het vasten. Er is geen twijfel dat ze dit alles konden verdragen, daar hun algemene gezondheid en uithoudingsvermogen beslist van een hogere standaard waren dan de onze. Maar, doen wij zelfs datgene wat wij gemakkelijk kunnen verdragen? Zeker, wij moeten onze kinderen niet opleggen wat zij niet in stand kunnen houden, maar wij moeten hun belasten met wat zij makkelijk kunnen verdragen.

Subhanallah, dit is echt een stimulans om weer verder te gaan, en onze Imaan te versterken! Broeder, Jazaak Allah gairan!! Dit heeft me echt geraakt..
Moge Allah je belonen Insha'Allah!
Assalaamoe aleykoem wa rahmatullah wa barakatoeh,
Oem Hudayfa

Verhaal: De onthouding van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam)

Eens besloot de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) een maand lang weg te blijven van zijn vrouwen, daar hij om een of ander geval ontevreden was over hun. Hij woonde voor die ene maand in een aparte kamer op de bovenverdieping van zijn woning. Een gerucht deed onder de Sahabah de ronde dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) gescheiden was van zijn vrouwen. Toen Umar (Radhiallaho anho) hiervan hoorde, rende hij naar de Masjid en vond de Sahabah in groepen zitten, getroffen door het verdriet over het leed van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam). Hij ging vervolgens naar zijn dochter Hafsah (Radhiallaho anha), die een vrouw was van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam), en vond haar huilend in haar kamer. Hij zei tot haar:

"Waarom huil je nu? Heb ik je al die tijd niet gewaar­schuwd je te onthouden van elke handeling die mogelijk het misnoegen van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) zou kunnen veroorzaken?"

Hij keerde terug naar de Masjid en vond sommige Sahabah naast de preekstoel zitten en huilen. Hij zat daar een tijdje, maar hield dat niet lang vol vanwege zijn buitengewone verdriet. Hij ging naar de kamer waar de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) verbleef. Hij vond Rabah (Radhiallaho anho), een dienaar, zittend op de trap. Hij vroeg hem bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te informeren als hij hem, Umar, wilde toestaan hem te zien. Rabah ging naar binnen en kwam terug om hem te informeren dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) rustte en niets gezegd had. Umar (Radhiallaho anho) keerde terug naar de Masjid en zat naast de preekstoel. Weer stond de zielesmart hem geen rust toe, en hij verzocht Rabah om zijn verzoek voor een tweede keer naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te brengen. De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) antwoordde deze keer ook niet. Na nog enige tijd bij de preekstoel gedraald te hebben, smeekte Umar voor de derde keer om de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te zien. Deze keer werd zijn verzoek toegestaan. Toen hij binnengeleid werd, zag hij de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) liggen op een mat van dadelbladeren. De afdruk van het gekruiste patroon van de mat kon makkelijk gezien worden op zijn mooi lichaam. Hij had een lederen zak gevuld met de bast van de dadelpalm die als zijn kussen diende.

Umar zegt:

"Ik groette hem met 'Assalamo alaikum' en infor­meerde: "Heb je je vrouwen echtscheiding gegeven, '0, Profeet van Allah? Hij antwoorde negatief. Opgelucht, maakte ik stoutmoedig de opmerking; een beetje verma­kelijk; 0, Profeet van Allah! wij de Qureysh hebben altijd de overhand gehad over onze vrouwen, maar in het geval van de Ansar van Medina, is het de vrouwen die de opperhand hebben. Onze vrouwen zijn ook be�nvloed door de vrouwen van hier. Ik zei nog een paar dingen die hem deden glimlachen. Ik merkte op dat de inhoud van zijn kamer bestond uit drie stukken van geelbruine lederhuid en een handvol gerst die in een hoek lag. Ik keek rond, maar kon niets meer vinden en ik begon te huilen. Hij zei: �Waarom huil je?� Ik antwoordde: "0, Profeet van Allah, waarom moet ik niet huilen? Ik kan de afdruk van het patroon van de mat op je rug zien en ik zie ook alles dat je in deze kamer hebt. 0, Profeet van Allah, bid dat Allah ons ruime voorziening schenkt. De Perzen en de Romeinen - die niet het ware geloof hebben en die Allah niet aanbidden, maar hun Koningen, de Keizers en de Cosroes wonen tegenwoordig in tuinen met stromende beekjes in het midden, maar de gekozen Profeet en aanvaarde dienaar van Allah woont in zo'n droevige armoede". De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) rustte tegen zijn kussen, maar toen hij mij zo hoorde praten, zat hij op en zei: �O, Umar! Ben je nog steeds in twijfel over deze zaak? Gemak en com­fort in het Hiernamaals zijn veel beter dan gemak en comfort in deze wereld. De ongelovigen genieten van hun deel van goede dingen in deze zelfde wereld, terwijl toch alle dingen voor ons in voorraad zijn in de volgende wereld.� Ik smeekte hem: "0, Profeet van Allah! Vraag vergiffenis voor mij. Ik was werkelijk verkeerd."

Kijk naar de huishoudelijke bezittingen van de soeverein van deze wereld en het Hiernamaals, en de geliefde Profeet van Allah. Zie hoe hij Umar berispte toen hij vroeg om te bidden voor enige verlichting en comfort.

Iemand informeerde bij A'isha (Radiallaho anha} over het beddegoed van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) in haar huis. Ze zei:

"Het bestond uit een lederenzak gevuld met de schors van dadelpalmen."

Dezelfde vraag werd gesteld aan Hafsah (Radiallaoho anha). Ze zei:

"Het bestond uit een stuk canvas die ik dubbelgevouwen onder hem spreidde. Eens vouwde ik het vier keren in een poging om het een beetje comfortabeler voor hem te maken. De volgende morgen vroeg hij mij: "Wat heb je de afgelopen nacht onder mij gespreid?" Ik antwoord­de:"Dezelfde canvas, maar ik had het in vieren gevou­wen in plaats van de gewoonlijke dubbele vouw." Hij zei: "Doe het als gewoonlijk. De extra zachtheid staat mij in de weg voor het tijdig opstaan voor de tahajjud."

Moraal: Laten wij nu rondkijken en het meubilair van onze slaapkamers in ogenschouw nemen. Wij, die in zo'n comfort leven, aarzelen nooit om te klagen over moeilijke tijden, in plaats van dankbaar en gehoorzamer te zijn aan Allah voor zijn geschenken.

Verhaal: Ibn-Hizam (Radiallaho anho) geeft het bedelen op

Hakim bin Hizam (Radiallaho anho) kwam bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en bedelde om hulp. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) gaf Hizam iets. Een volgende keer vroeg hij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) weer om wat steun. Ook deze keer kreeg hij wat. Toen hij voor derde keer langs kwam om te bedelen, zei de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) na hem iets gegeven te hebben:

"Hakim, geld heeft een bedrieglijk uiterlijk. Het schijnt zeer zoet te zijn, maar is dat in de werkelijkheid vaak niet. Het is een zegen wanneer het verdiend is met tevredenheid van hart, maar er is geen voldoening in, wanneer het met hebzucht verkregen is."

Hakim zei:

"O, Profeet van Allah, ik zal vanaf nu niemand meer lastig vallen."

Abu Bakr (Radiallaho anho) bood ten tijde van zijn Khilafat Hakim aan hem te helpen uit de 'Baitul Mal', maar hij weigerde. Ook Umar (Radiallaho anho) als Amir-ul-Mominun verzocht Hakim verschillende keren iets van hem te accepteren, maar hij stemde niet toe.

Moraal:

Onze hebzucht en gierigheid kennen geen grenzen. Dit is waarom wij geen zegeningen vinden in wat wij verdienen.

Verhaal: De vrouw van Umar (radiallaho anho) treedt op als een vroedvrouw

Amir-ul-Mominin Umar (Radiallaho anho) was gedurende de tijd van zijn Kalifaat, gewoon om gedurende de nacht zelf de wacht te houden en te patrouilleren door de straten en de voorstad van Medina. Gedurende een van zijn avondpatrouilles merkte hij een kameelharen tent op, die opgeslagen was op een open plek aan de rand van de stad. Hij had deze aparte tent nooit eerder gezien. Bij het naderen van de tent, zag hij iemand buiten de tent zitten en hoorde een soort gekreun uit de tent komen. Umar (Radiallaho anho) groette de vreemdeling met "Assalam-o-'alaikum" en ging naast hem zitten.

Umar: 'Waar kom je vandaan broeder?"

De man: "Ik ben van de woestijn en ben een vreemde hier. Ik ben gekomen om Amir-ul-Mominin wat hulp te vragen voor mijn behoeften."

Umar: "Wie kreunt daar binnen?"

De man: "Bemoeit U zich alstublieft met uw eigen zaken "

Umar: "Zeg mij alstublieft wat er aan de hand is. Misschien kan ik U helpen."

De man: "Als je moet weten, daarbinnen ligt mijn vrouw, kreunend van barenswee�n."

Umar: "Is er iemand daarbinnen om haar te verzorgen?"

De man: "Niemand."

Umar(Radiallaho anho) stond daarna op en haastte zich huiswaarts. Hij sneed het onderwerp als volgt aan bij zijn vrouw Umm-Kulsum(Radiallaho anha): "Allah stelt je in de gelegenheid om grote zegeningen te ontvangen."

De vrouw: "Wat is het, 0 Amir-ul-Mominin?"

Umar: "Ginds, aan de rand van de stad bevindt zich een arme vrouw in barensnood en er is niemand om haar te begeleiden en te verzorgen."

De vrouw: "Ik ben bereid haar te verzorgen, als het u belieft."

Umm-Kulsum(Radiallaho anha) was per slot van rekening de dochter van Fatima (Radiallaho anha) en kleindochter van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Hoe kon ze aarzelen om op zo'n moment een hulpeloos verlaten zuster te hulp te schieten, een dienstbetoon en een toewijding die Allah het meest behaagt?

Umar: "Dan moet je je haasten. Neem ook een pan, wat water, boter, proviand en andere zaken die nodig zijn tijdens een bevalling.�

Umm-Kulsum (Radiallaho anha) deed wat gevraagd werd en ging naar de plaats waar de tent was opgeslagen. Umar (Radiallaho anho) volgde haar op de hielen. Ze ging de tent binnen, terwijl Umar zich bezig hield met het koken van wat voedsel voor de mensen. Na enige tijd riep Umm-Kulsum (Radiallaho anha) vanuit de tent:

"Amir-ul-Mominin, feliciteer je vriend met de geboorte van een zoon. "

De persoon raakte in verlegenheid toen hij het aanspreken van 'Amir-ul-Mominin' hoorde en besefte de positie van de persoon die hem aan het bedienen was. Maar Umar (Radhiallaho anho) stelde hem op zijn gemak en zei:

"Dat is in orde, er is niets om je zorgen over te maken."

Hij plaatste de pan vlakbij de ingang van de tent en vroeg zijn vrouw om die te nemen en de vouw te voeden. Ze voedde haar en gaf de pan terug. Toen vroeg Umar(Radiallaho anho) de bedoe�en om wat te eten daar hij de hele avond wakker was gebleven. Na deze dienst bewezen te hebben zei Umar(Radiallaho anho) aan de persoon:

"Kom morgen bij mij en ik zal zien wat ik voor je kan doen"

en hij keerde daarna met zijn vrouw terug naar huis.

Moraal:

Is er een koning, een onbeduidende leider of zelfs een gewone middenklasser uit onze tijd, die zijn vrouw zo in het holst van de nacht zou meenemen buiten de stad om een arme vreemde vrouw te verzorgen. En dit alles terwijl hij er zelf genoegen in schept met het maken van vuur en het koken van voedsel? Laat de aardse rijken aan de kant, hoeveel van de religieuze mensen zouden dat doen? We moeten beseffen dat wij pas in aanmerking komen voor de wensen en zegeningen die Allah deze Godvrezende mensen heeft geschonken, indien wij werkelijk bereid zijn in hun voetstappen te treden en niet alleen met de mond zeggen dat wij hun voorbeeld volgen.

Verhaal: Abdullah-bin-Abdullah-bin-Ubbay degradeert zijn Munafiq vader

Gedurende de beroemde veldslag van Banul-Mustaliq in 5 AH., had een Muhajir een conflict met Ansari over een onbeduidende zaak. Elk van de twee riep hun eigen mensen om hulp en er ontstond ernstig gevaar voor een confrontatie tussen de twee Moslim-groepen, maar door de inspanningen van enkele verstandige mensen, werd het gevecht afgewend.

Abdullah-bin-Ubbay was de leider van de Munafiqin. Hij was een bittere vijand van de Islam. Daar hij zich opstelde als een Moslim, werd hij als zodanig behandeld door de andere Moslims. Toen hij dit voorval te weten kwam, gebruikte hij enkele onbeleefde woorden tegen de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en buitte de situatie uit. Hij sprak zijn mensen als volgt toe:

"Dit alles is het resultaat van het zaad dat jullie met jullie eigen handen gezaaid hebben. Jullie hebben een toevluchtsoord verschaft aan deze vreemdelingen (doe­lende op de Muhajirin) in je eigen stad en jullie rijkdom gelijkelijk met hun gedeeld. Als je je hulp aan hun intrekt, zullen zij genoodzaakt zijn te vertrekken."

Hij zei verder:

"Bij Allah! Bij onze terugkeer naar Medina, zullen wij, de gerespecteerde mensen, deze gemene mensen van daar verdrijven."

Zaid-bin-Arqam (Radiallaho anho), een Ansari jongen, luisterde naar hem. Hij kon deze woorden niet verdragen en onmiddellijk antwoordde hij vinnig door hem te zeggen:

"Bij Allah! Jij zelf bent een gemenerik. Zelfs je eigen mensen kijken neer op je en niemand zal je steunen. De Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wa sallam) is de meest ge�erde. Hij is verheven door Rahman en vereerd door zijn volgelingen. "

Abdullah-bin-Ubbay zegt:

In orde. Zeg het aan niemand. Het was alleen maar een grap. Ik was niet ernstig in wat ik zei."

Zaid (Radiallaho anho) ging echter rechtstreeks naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en vertelde hem wat de Munafiq gezegd had. Umar (Radiallaho anho) verzocht de toestemming van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) om Abdullah-bin-Ubbay te doden, maar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) weigerde dit. Toen Abdullah-bin-Ubbay het hoorde dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) gerapporteerd was over zijn onbeschaamde uitspraken, kwam hij bij hem en zwoer bij Allah door te zeggen:

"Ik zweer dat ik nooit zoiets gezegd heb. Zaid is een leugenaar. Hij heeft u een valse rapportage gegeven."

Enkele van de Ansars zaten ook bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). Zij bepleitten zijn zaak ook door te zeggen:

"0, Profeet van Allah! Hij is de leider van zijn stam en is een groot man. Zijn verklaring is betrouwbaarder dan het rapport van een kleine jongen. Het is best mogelijk dat Zaid niet goed gehoord heeft of hem verkeerd begre­pen heeft."

De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) accepteerde zijn bewering en nam geen acties tegen hem. Toen Zaid (Radiallaho anho) hoorde dat de Munafiq erin geslaagd was de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) te bedriegen door een valse eed te doen, kwam hij niet naar buiten uit schaamte dat hij als een leugenaar aangezien werd. Hij ging zelfs niet naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). Tenslotte openbaarde Allah Sura "Al-Munafiqoon", waarin het verslag van Zaid bevestigd werd en de Munafiq werd ontmaskerd. Na dit voorval begonnen de mensen Zaid te eren en keken neer op de Munafiq.

Nu had de Munafiq (Abdullah-bin-Ubbay) een zoon. Zijn naam was Abdullah en hij was een zeer oprechte Moslim. Toen de Mujahidin op het punt stonden Medina binnen te trekken, trok hij zijn zwaard uit de schede, stond even buiten de stad en zei op een uitdagende toon tot zijn Munafiq vader:

"Ik ga je niet toestaan Medina binnen te treden, tenzij je met je eigen mond erkent dat jij zelf gemeen bent en de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) de meest verhe­vene is."

Dit verbaasde Abdullah-bin-Ubbay ten zeerste. aangezien zijn zoon altijd zeer eerbiedig was jegens hem, maar nu was hij bereid hem, zijn eigen vader, te doden terwille van de eer van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). De Munafiq moest verklaren:

"Bij Allah! Ik ben gemeen en de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) is de meest verhevene."

Hij werd toen toegestaan de stad binnen te betreden.

Moraal:

De ware geest van de Islam vinden wij terug in de kinderen in de tijd van de Sahabah. Het was de vrucht van de opvoeding die zij van hun ouders kregen. Ouders van deze tijd verwennen hun kinderen teveel door hen te vaak te liefkozen. Als zij meer moeite zouden doen de Islamitische praktijken in de jonge harten te prenten, kunnen deze gemakkelijk een gewoonte worden als zij opgroeien. Als je werkelijk wenst dat je kind een goede Moslim wordt als hij/zij opgroeit, moet je het zaad van Imaan en Islam vanaf zijn kinderjaren in zijn hart zaaien. De Sahabah waren zeer nauwkeurig met de training van hun kinderen in Islamitische praktijken en ze hielden hun doen en laten scherp in het oog.

Verhaal: De mening van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) over twee personen

Enkele mensen zaten met de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) toen iemand daar langs liep. De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) vroeg het gezelschap:

"Wat denken jullie van deze persoon?"

Zij antwoordden:

"0' Profeet van Allah! Hij is de telg van een goede familie. Bij Allah, het is zo dat als hij om de hand vraagt van een vrouw van de meest beroemde familie, hij niet afgewezen zou worden. Als hij iemand aanbeveelt, zou die werkelijk geaccepteerd worden."

Daarna bleef de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) stil. Iets later ging een andere persoon langs en de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasallam) stelde dezelfde vraag aan zijn metgezellen over die persoon.

Zij antwoordden:

"0, Profeet van Allah! Hij is een zeer arme Moslim. Als hij zich met iemand zou verloven bestaat de kans dat hij niet trouwt. Als hij iemand aanbeveelt, zal zijn aanbeveling zeer waarschijnlijk niet geaccepteerd worden. Als hij spreekt, zullen weinigen naar hem luisteren."

Daarna merkte de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) op:

"Deze laatste persoon is beter dan een hele partij van mensen als de eerste."

Moraal:

Behoren tot een goede familie legt absoluut geen gewicht in de schaal bij Allah. Een arme Moslim, die weinig achting heeft en die weinig respect afdwingt in deze wereld staat dichterbij bij Allah dan de honderden zogenoemde nobele mensen die ofschoon gerespecteerd en geacht door aardse mensen, zich ver van het pad van Allah bevinden. Het is gezegd in een Hadith:

"Het zal het einde van deze wereld betekenen wanneer geen enkele ziel overblijft om de naam van Allah te bezingen. Het is door de Heilige naam van Allah dat het systeem van dit universum voortduurt."

Verhaal: Het uitgeven van Asma (radiallaho anha) voor liefdadigheid

Asma (radiallaho anha) had een zeer groot hart voot het uitgeven op het pad van Allah. In den beginne was ze gewoon zorgvuldig en gaf zij met maat en gewicht uit. Eens zei de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) tot haar:

�O Asma, geef niet uit door maat en berekening, geef royaal uit op het pad van Allah.�

Hierna begon ze overvloedig uit te geven. Ze adviseerde haar dochters en huisbedienden:

�Wacht niet op enig overschot of overmaat alvorens uit te geven op het pad van Allah. Daar de behoefte om zaken aan te schaffen gaandeweg steeds groter worden en daardoor het moment van overmaat steeds verder weg komen te liggen, zal de tijd om uit te geven op het pad van Allah nooit komen. Onthoud dat je niet zal verliezen door het uitgeven voor liefdadigheid.�

Moraal:

Hoewel deze mensen arm waren en van dag op dag leefden, waren zij toch royaal in het uitgeven en waren zij mild van hart. De moslims van vandaag klagen over armoede, maar er zal nauwelijks een groep mensen onder hun zijn die zo arm en behoeftig was als de Sahabah toen waren. In de verhalen kan je lezen hoe zij dagenlang zonder voedsel moesten doorbrengen en hoe sommigen van hun stenen gebonden hadden op hun buik om hun pijnen van honger te verlichten.

Verhaal: Het martelaarschap van Khubaib, Zaid en Asim

De Quraish waren verbolgen door woede en wraak bij het verlies van enkele van hun voornaamste mannen in Uhud. Sulaifah wiens twee zonen gevallen waren in gevecht , had plechtig gezworen dat ze wijn zou drinken in de schedel van Asim (radiallaho anho) die haar beide zonen had gedood, als zij in bezit zou komen van zijn hoofd. Ze had een prijs van 100 kamelen uitgeloofd (gigantisch hoog in die periode) voor de persoon die het hoofd van Asim  voor haar zou brengen. Sufyan bin Khalid werkte een plan uit om de prijs te verzekeren. Hij stuurde een aantal mannen van Adhal Waqarah naar Medina, die zich zogenaamd tot de Islam hadden bekeerd. Zij smeekten de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) om enkele personen aan te wijzen om hun te vergezellen naar hun plaats om de Islam te preken aan het gewone volk. Zij deden een speciaal verzoek om Asim  (radiallaho anho) en zeiden:

�Onze mensen zullen zijn wijze van toespreken heel erg appreci�ren.�

De Profeet van Allah (sallalaho alaihii wasallam) vaardigde tien (in sommige overleveringen zes) van zijn metgezellen af om met hun mee te gaan en Asim  (radiallaho anho) was er natuurlijk ook bij. Zij begonnen in alle rust aan de terugweg van Medina, maar verraad wachtte hun onderweg; zij werden door niet minder dan twee honderd vijanden aangevallen, waaronder honderd geselecteerde eerste klas boogschutters. De Sahabah klommen op een heuvel, Fadfad. De vijanden schreeuwden naar hun:

�Geven jullie je over, wij willen jullie niet vermoorden. We zullen jullie alleen naar Mekka brengen en aan de Quraish verkopen.�

De Sahabah wezen deze onderhandeling af en verkozen te vechten tot het bittere einde. Toen zij een tekort kregen aan pijlen, vielen ze de vijanden met hun speren aan. Asim  (radiallaho anho) alarmeerde zijn metgezellen:

�Het lijdt geen twijfel dat jullie verraden zijn door deze mensen, maar je moet de moed niet opgeven; omdat martelaarschap op zichzelf het hoogtepunt is van jullie streven. Allah de meest geliefde, is met jullie, en jullie hemelse echtgenoten wachten op dit moment op jullie.�

Met deze woorden stortte hij zich in het heetst van de strijd en toen zijn speer brak, vocht hij door met zijn zwaard. Zo vocht hij door tot het laatst. Zijn laatste gebed was:

�O Allah, breng de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) op de hoogte van onze dood.�

Allah verhoorde medelijdend dit gebed en openbaarde het nieuws aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Toen Asim  (radiallaho anho) had gehoord van de eed van Sulaifah om wijn te drinken uit zijn schedel, bad hij ook als volgt:

�O Allah! Ik heb mijn leven aan Uw zaak gegeven; O Allah, bescherm mijn hoofd tegen de heiligschennende handen van deze ongelovigen.�

Dit gebed werd ook verhoord. Na zijn dood nestelde een zwerm bijen (wespen in een andere overlevering) zich op zijn lichaam en bracht alle pogingen van de vijand om zijn hoofd meedogenloos af te scheiden, in de war. Zij lieten het lichaam achter met de bedoeling hun vuile taak gedurende de nacht te doen, wanneer de bijen weg waren. Maar gedurende de nacht brak er een wolkbreuk los, die het lichaam weg spoelde.

Toen zeven van de tien Sahabah (radiallaho anhum) het martelaarschap hadden verworven, waren de overgebleven drie, Khubaib, Zaid bin Wathnah en Abdullah bin Tariq (radiallaho anhum) nog steeds op hun post op de heuveltop. De vijanden riepen weer naar hun:

�Jullie drie kunnen naar beneden komen. Wij zullen jullie geen kwaad doen.�

De drie vertrouwden hun en kwamen van de heuveltop, maar de vijanden wierpen zich onmiddellijk op hun en overmeesterden hun. Hierop protesteerde Abdullah bin Tariq (radiallaho anho):

�Zo dit is jullie eerste woordbreuk van jullie plechtige belofte. Ik zal me liever aansluiten bij mijn martelaarbroeders dan levend met jullie mee te gaan.�

Hij weigerde hen toen in gevangenschap te volgen. Ze dwongen hem op allerlei manieren mee te lopen, maar toen ze merkten dat niets mocht baten en Abdullah zich geen centimeter zou verroeren, maakte zij hem ter plekke dood. De twee overgebleven gevangenen werden meegenomen naar Mekka en verkocht aan de Quraish. Safwan bin Umayyah betaalde vijftig kamelen voor Zaid om hem te doden en zich te wreken op de dood van zijn vader in Uhud en Hujair bin Abiahab kocht Khubaib voor honderd kamelen om zich ook te wreken voor zijn vader in dezelfde veldslag.

Safwan droeg Zaid (radiallaho anho) over aan zijn slaaf om buiten de grenzen van Haram gedood te worden. Een menigte volgde hun om te kijken hoe Zaid (radiallaho anho) zijn einde tegemoet zou gaan en Abu Sufyan behoorde ook tot ��n van de toeschouwers. Toen Zaid (radiallaho anho) voorbereid stond de dood tegemoet te treden, vroeg Abu Sufyan hem aldus:

�Zou je niet wensen dat de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) vandaag in jouw plaats zou zijn en je vrijgelaten zou worden om verder met je familie te genieten van het leven?�

Het antwoord van Zaid verbaasde hun allen:

�Bij Allah!� zei hij, �de gedachte van het genieten van het leven met mijn familie zou ondraaglijk voor mij worden als de Heilige profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou moeten lijden voor zelfs een doornprik in zijn voet.�

De Quraish konden dit antwoord eenvoudig niet begrijpen en Abu Sufyan (radiallaho anho) maakte de opmerking:

�Er is absoluut geen ander voorbeeld mogelijk, waar ook ter wereld, van de liefde die de metgezellen van de Heilige profeet (sallalaho alaihi wasallam) voor hem koesteren.�

Zaid (radiallaho anho) stierf toen de marteldood.

Khubaib (radiallaho anho) bleef een tijdlang gevangen bij Hujair. Een slavin van Hujair (die zich later bekeerde tot de Islam) vertelt:

�Toen Khubaib (radiallaho anho) bij ons in gevangenschap was, merkte ik op dat hij druiven at van een tros zo groot als een hoofd van een mens, ofschoon het op dat moment in Mekka geen seizoen was voor druiven. Toen de dag van zijn executie naderde, vroeg hij naar een scheermes dat hem overhandigd werd. Ondertussen kwam een spelend kind dichtbij Khubaib. Alle huisgenoten werden hierop gealarmeerd. Ze dachten dat niets Khubaib zou kunnen verhinderen het kind met het schreermes te doden, aangezien hij toch al tot de doodstraf was veroordeeld. Maar om hun gerust te stellen zij Khubaib toen hij hun schrik opmerkte: �Denk je dat ik mij zou vernederen om een onschuldig kind te doden? Zo een afschuwelijke misdaad kan ik eenvoudigweg niet begaan.�

Toen hij naar de galg werd geleid en gevraagd werd om zijn laatste wens kenbaar te maken, verzocht hij:

�Sta mij toe twee rakaat Salaat te verrichten, daar het tijd voor mij is de wereld te verlaten en mijn Allah te ontmoeten.�

Zij lieten hem zijn Salaat verrichten. Bij het beeindigen van zijn twee rakaat zei hij weer kalm:

�Volgens jullie ban ik bang voor de dood, als dat het geval zou zijn, zou ik nog twee rakaat hebben verricht.�

Hij werd toen gebonden en naar de galg gebracht. Hij zei toen:

�O Allah! Er is niemand om mijn laatste �Salaam� over te brengen naar Uw Profeet (sallalaho alaihi wasallam).�

Maar Allah liet zijn �Salaam� aan de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) door een engel overbrengen. De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) antwoordde:

�Wa-alaikumus-salaam! O Khubaib.�

En hij zei aan de Sahabah:

�Khubaib wordt nu door de Quraish gemarteld.�

Bij de galg, doorboorden veertig Quraish hem tegelijkertijd met speren. Een van hun plaagde hem:

�Zeg bij Allah, dat je nu zou wensen dat de profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) in jouw plaats zou zijn en jij vrijgelaten werd.�

Hij antwoordde:

�Bij Allah de Allerhoogste, ik zou het niet verdragen dat zelfs een doorn de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou prikken voor het verlossen van mijn leven.�

Moraal:

Elk woord van dit verhaal is een les voor ons allen. De toewijding en liefde van de Sahabah die hierin beschreven worden, is werkelijk iets wat het beschouwen en begeren waard is. Zij zouden hun leven liever opofferen dan te verdragen dat zelfs een doorn de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou prikken. Kijk weer naar Khubaib�s laatste wens. Hij denkt noch aan zijn familieleden noch wenst hij ze te zien. Wat hij wenst is zijn �Salaam� te sturen naar voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) en het verrichten van een laatste rakaat Salaat.

Verhaal: Khansa (radiallaho anha) spoort haar zonen aan tot dapperheid.

Khansa (radiallaho anha) was een beroemde dichteres. Ze nam de Islam aan in Madina, samen met enkele anderen van haar stam. Ibn Athir schrijft:

�Alle literaire grootmeesters zijn eenstemmig in de verklaring dat Khansa de beste dichteres in het Arabisch is. Geen enkele vrouw in de Arabische geschiedenis heeft ooit zulke gedichten geschreven als Khansa.�

Gedurende de tijd van Umar (radiallaho anho) in 16 AH, werd de beroemde strijd van Qadsiah tussen Moslims en de Perzen uitgevochten. Khansa (radiallajo anha) nam samen met haar zonen deel aan de strijd. Zij spoorde al haar vier zonen aan door te zeggen:

�O mijn zonen! Jullie hebben de Islam aangenomen en zijn uit eigen wil ge�migreerd. Bij Allah! Naast Wie er geen GOD bestaat, jullie zijn allen de zonen van ��n en dezelfde vader, precies zoals jullie de zonen van ��n moeder zijn. Ik heb jullie vader nooit verraden, noch de reputatie van jullie oom van moederszijde benadeeld. Ik heb nooit toegestaan dat er een vlek zou komen op jullie hoge geboorte dat jullie stamboom werd besmet. Jullie weten welke beloningen Allah beloofd heeft aan degenen die op Zijn pad vechten tegen de ongelovigen. Jullie moeten er aan denken dat het eeuwigdurende leven van het Hiernamaals veel beter is dan het tijdelijke leven van deze wereld.�

Allah zegt in de vertaling van de interpretatie van de Heilige Quran:

O jullie die geloven, weest geduldig, en weest standvastig, sluit de rijen (klaarstaand leger om je te beschermen) en vreest Allah. Hopelijk zullen jullie welslagen.

�Als je morgenochtend opstaat, wees bereid om je beste bijdrage in de strijd te leveren. Ga vooruit in de vijandelijke linie, kracht zoekend bij Allah. Wanneer je de vlammen van de strijd hoog ziet oplaaien, ga dan rechtdoor in het midden en sta tegenover de vijandelijke leiders. Inshallah, je zal je verblijfplaats in het Paradijs met eer en succes krijgen�

De volgende dag, toen de strijd in volle gang was, schoten alle vier zonen voort in de richting van de vijandelijke linie. ��n voor ��n vielen zij de vijand aan, de woorden van hun moeder in verzen reciterend tot ze allen martelaren werden. Toen de moeder het te horen kreeg zei ze:

�Alhamdolillah. Glorie zij Allah, die mij vereerd heeft met hun martelaarschap. Ik hoop dat Allah mij met hun zal verenigen in de schaduw van Zijn Barmhartigheid.�

Moraal:

Hier is een moeder van die tijd. Zij spoort haar zonen aan om in de vlammen van de strijd te springen en, wanneer al de zonen kort na elkaar gedood worden, verheerlijkt zij Allah en dankt Hem.

Verhaal: Een wedstrijd tussen Rafi en Samrah

Telkens wanneer er een leger van de Mujahideen voor een veldslag vanuit Medina uitrukte, inspecteerde de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) het leger, op enige afstand buiten Medina, om zich te verzekeren dat er niets ontbrak aan de mannen en de uitrusting. Het was hier dat hij gewoonlijk alle minderjarige jongens terugstuurde, die zich bij het leger hadden aangesloten in hun enthousiasme te vechten voor de Islam. Terwijl men zich opmaakte te vertrekken naar Uhud, voerde de Profeet de inspectie iets buiten Medina. Hij beval de jongeren terug te gaan. Onder hun waren: Abdullah bin Umar, Zaid bin Thabit, Osamah bin Zaid, Zaid bin Arqam, Bara bin Azib, Amar bin Hazam, Usaid bin Zubair, Urabah bin Aus, Abu Said Khudri, Samrah bin Jundub en Rafi bin Khadij. Zij hadden allen net de tienerjaren bereikt. Khadij zei aan de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam):

�O Profeet van Allah! Mijn zoon Rafi is een zeer goede boogschutter.�

Rafi ging toen op zijn tenen staan om te wijzen dat hij groter was dan in werkelijkheid. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) gaf hem toen toestemming om te blijven. Toen Samrah bin Jundub hiervan hoorde, klaagde hij bij zijn stiefvader Murrah bin Sanan en zei:

�De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) heeft Rafi toestemming gegeven en mij geweigerd, terwijl ik er zeker van ben dat ik hem in een worstelwedstrijd kan verslaan, daarom zou ik eerder in aanmerking moeten komen voor de gunst van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam).�

Dit werd gerapporteerd aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam), die Samrah toestond zich te bewijzen door met Rafi te worstelen. Samrah won bij deze gelegenheid van Rafi en hij werd ook toegestaan in het leger te blijven. Enkele andere jongens deden dezelfde poging om te blijven en enkele slaagden erin. Intussen werd het donker. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) trof de nodige voorbereidingen voor de wacht en de bescherming van het kamp gedurende de nacht. Hij vroeg toen:

�Nu, wie gaat gedurende de nacht de wacht houden voor mijn tent?�

Iemand die naast hem stond zei: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wat is jouw naam?�

De persoon: �Zakwan.�

De Profeet: �In orde. Neem je plaats in.�

Hij vroeg weer: �Wie anders wil vrijwillig mijn tent bewaken vanavond?�

Een stem: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wie ben jij?�

De stem: �Abu Saba� (vader van Saba)

De Profeet: �In orde. Ga zitten.�

Hij vroeg voor de derde keer: �Wie zal de derde man zijn die mijn tent zal bewaken vanavond?�

Weer een stem uit de menigte: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Jouw naam?� De stem: �Ibn AbdulQais.� (zoon van Abdul Qais)

De Profeet: �In orde. Blijf jij ook zitten.�

Toen beval de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) alle drie de vrijwilligers bij hem te komen. Alleen 1 persoon kwam naar voren.

De Profeet: �Waar zijn jouw andere twee kameraden?�

De persoon: �O Profeet van Allah, ik ben alle drie de keren opgestaan.�

De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zegende hem met zijn gebeden en stond hem toe zijn tent te bewaken. Hij hield de hele avond de wacht.

Moraal:

Kijk maar hoe vurig de Sahabah waren om met de dood geconfronteerd te worden omwille van Allah en Zijn Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). De kinderen en de volwassenen, jong en oud, mannen en vrouwen, alle waren bezield met dezelfde geest van opoffering en toewijding.

Rafi bin Khadij had ook aangeboden in Badr te vechten, maar dat werd hem niet toegestaan. In Uhud evenwel, werd hem voor de eerste keer toegestaan te vechten. Vanaf toen nam hij in bijna alle veldslagen deel. In Uhud trof een pijl van de vijand hem in de borst. Toen de pijl eruit getrokken werd, bleef een klein stukje achter in zijn lichaam. Dit veroorzaakte een wond die maar niet genas en die hem op latere leeftijd fataal bleek te zijn.