In eerste instantie geplaatst door Lizio Homofielen zullen met het volk van Lot opstaan op de |Dag der Opstanding. De Edele Profeet (vzmh) zag een keer in een droom waarin hij door 2 Engelen door de hel werd meegenomen. Hij kwam ook o.a. bij een zwarte berg waar een groep mannen op stonden. Het vuur kwam van onder en kwam totaan hun mond, neus, ogen en oren. Dat waren homofielen.

Ja, ja, dat was in een dr��m! Maar hoe zit het nou in de werkelijkheid met de geslachten, waarom is er zoveel variatie?

Alles wat de Schepper maakt is er met een bedoeling. Het is aan ons om die bedoeling te doorgronden en te aanvaarden, iets wat die Jezus heel goed doorhad. Eigenlijk hoef je hier niet eens te spreken van "geloof": wat er in de Evangelie�n staat te lezen is de Verlichting ten voeten uit!

Ik ga jullie een aantal stukjes vertellen waar ik in geloof. Dit is de vorm waarin ik denk dat geloof bedoeld is.

EN GOD LACHT MEE

De zon beweegt zich door de wekenlange grauwte op het moment dat we bij de Mranathakerk in Tilburg aankomen. Ine moet een intervieuw houden met de werkgroep "Homoseksualiteit en Geloof". "Zal het lukken?"vraagt ze bescheiden. Ik glimlach met de zon mee. Onlangs publiceerde ze immers nog een fonkelend artikele in Vroom & Vrolijk over het kloosterleven. Later op de avond zal een bourgondische vriend aan een rond tafeltje op een terrasje in de stad lovend opmerken: "je artikel over die homofiele  religieus is perfect. Het is het helemaal. Wat ben jij toch verrassend."

Mijn opdracht is om, voor ons maandblad Frontlijn, de roze(!!!) viering van deze zondag te verslaan.

De kerk heeft iets weg van een arena. De oplopende stenen banken geven een zustig zicht op de bruine ambo, de blanke tafel en de zevenarmige Menorah. Op de tafel staan twee witte aardewerk bekers wijn met twee rieten mandjes vol matses. Geurende violieren completeren het geheel. De priester zit in de eerste bank naast de andere voorgangers: twee jonge vrouwen en een man met een roze strikje.

De viering rond de Schrift en Tafel verteld 'Delen is helen', naar aanleiding van 'Roze Zondag'. Volgens mij vindt ook God zich in dit thema: op het roze gordijn speelt fijnzinnig de zon met haar stralen deze viering mee.

De dienst is te volgen middels roze boekjes. Het geheel zal puur en gaaf blijken: doorleefde teksten, geestrijke liederen, heilvolle gebeden, en dit alles met vreugde als grondtonen. De roze strikjesman houdt de overweging. Als uitgangspunt neemt hij het evangelie over de brooddeling: Eerst jezelf voor Jezus helen en dan je leven delen met blank, zwart, jong, oud, hetero, homo. Bij Jezus was iedereen gelijk Hij gaf, zonder voorwaarden vooraf, alle 5000 te eten. Hij checkte niemands geaardheid. Hij controleerde geen enkele huidskleur. Ongetwijfeld was het daar, in het groene gras, toen 1 bont en kleurrijk gezelschap.

"Delf mijn gezicht op, maak mij mooi"is het amen van de overweging. En mooi gemaakt is het gebed over het brood en de beker.

'Enige Hartsvriendin en Boezemvriend,

Je hebt ons aan elkaar toevertrouwd:

vrouwen aan mannen, mannen aan vrouwen,

vriendinnen aan vriendinne, vrienden aan vrienden,

om elkaar te troosten en uit te dagen,

om naar lichaam en ziel te genieten van elkaar,

om samen mens te worden.

Gezegend jij dat je ons zo gemaakt hebt.

Jij die niet voor 1 vorm van tederheid te vangen bent,

Jij die zoveel kleuren aan onze relaties gegeven hebt

als tinten aan de regenboog.

Jij die mensen glanzen doet en in ons aan het licht wilt komen:

Gezegend Jij om zoveel Liefde

We eten van het brood en drinken van de Beker. De voorgangers eindigen met de sprankelende zegenbede: "De Enige, Vader, Moeder, ons diepste Zelf, zegene ons". Na deze wens kussen ze elkaar. Er wordt omhelsd.

Zoveel vriendschap, zoveel warmte kan niet bestaan zonder God. Deze aardige homo's en hartelijke lesbo's zijn ons onomstotelijk tot Godssacrament.

Na afloop wandel ik vredig de bloementuin in. Buiten zie ik hoe Ine praat en lacht met de werkgroep. Ik zie de stralende zon God meelachen.