Ik was stom, ik was doof en ik was blind. Door schoolboeken en de media gehersenspoeld. We stammen af van de apen! Denk niet na, geniet, maar met mate! Doe wat de rest ook doet, anders hoor je er niet bij! En dan mijn vrienden, die eigenlijk geen vrienden waren, maar bekende waarmee je naar een caf� ging om te drinken. Ging je niet mee, dan was je alleen. Ik was stom, ik was doof en ik was blind. El Hamdoelillah, op wonderbaarlijke manier ben ik in aanraking gekomen met de Islam. Een ongelovige zal zeggen; �wat een toeval�. Ik zeg: �Allah (Glorieus en Verheven is Hij) heeft het zo gewild�.

Ik wilde met een vriend gaan diepzeeduiken. We hadden twee weken om op vakantie te gaan, en we besloten om naar Egypte te gaan. Waarom Egypte? Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Een week duiken en een week wat van het land zien. Het was een leuke vakantie, El Hamdoelillah, en om ons prettig verblijf af te sluiten, gingen we eten bij een van de vele fastfood restaurants in de miljoenenstad Cairo. We lieten ons door een taxichauffeur ergens afzetten en gingen een restaurant binnen. Waarom dat ene restaurant? Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Het was druk, maar we hadden een tafeltje gevonden. We waren bijna klaar met eten, toen er twee Egyptische jonge dames aan ons vroegen, of zij bij ons aan tafel mochten komen zitten, want er was geen enkele stoel meer vrij, behalve bij ons aan tafel. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Er waren twee stoelen bij ons aan tafel vrij, de enigste twee in het hele restaurant. Als de dames een keuze hadden gehad, dan zouden ze niet voor onze tafel gekozen hebben, een tafel met twee mannelijke buitenlanders, geen denken aan. Bij ons aan tafel waren dus de enige twee vrije stoelen, een stoel langs mij en een stoel langs mijn vriend. Waarom ging de ene dame, waar ik nu mee getrouwd ben (El Hamdoelillah), langs mij zitten, en de andere dame (die na een bepaalde tijd zou gaan verloven) langs mijn vriend? Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?    

Mijn vriend ging wat te drinken halen voor mij en voor hem. De dames begonnen een Egyptische krant te lezen in de Arabische taal. Normaal gesproken ben ik heel verlegen als het gaat om contact te leggen met vrouwen, maar op de een of andere manier, bijna automatisch, keek ik naar die Egyptische krant in een voor mij vreemde taal. De evenzo verlegen dames keken mij aan en we raakte in gesprek over die ene krant. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

We spraken met elkaar en wat bleek nou, de ene dame had al aan een tafeltje gezeten, maar omdat de andere dame te laat was voor hun afspraak, ging ze even iets te drinken halen. Toen ze terug kwam was haar tafeltje bezet. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Een ander toeval (???) is dat dit restaurant bijna nooit bezocht werd door de twee dames, maar die ene avond wel. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

We hadden niet zo veel tijd om met elkaar te praten, want de dames moesten op tijd thuis zijn. De dames boden ons aan om de volgende dag met ons naar enkele bezienswaardigheden te gaan. Helaas was dit voor ons de laatste avond en zouden wij de volgende ochtend weer terug gaan naar ons koude kikkerlandje. We wisselden onze adressen uit en namen afscheid.

De ene brief werd geschreven na de andere. Middels deze brieven leerden we elkaar beter kennen. Op een gegeven moment kwam ook het geloof om de hoek kijken. Ik was daar niet zo blij mee, want ik was immers stom, doof en blind. Mijn voorstel was dat zij gewoon moslima zou blijven, en ik gewoon zo als ik was; stom, doof en blind. Zelfs hier was ik te stom, doof en blind voor om te beseffen dat ik stom, doof en blind was. Maar we bleven praten over de Islam en het bestaan van God.

El Hamdoelillah dat die ene Egyptische dame toen geduldig genoeg was om met mij te blijven praten. Bijna hadden we besloten om achter onze correspondentie een punt te zetten, het leek een hopeloze zaak. Maar ik was een beetje eerlijk tegenover mezelf en ik gaf toe dat die Egyptische dame wel steeds antwoorden had op mijn vragen, maar ik niet op haar vragen. Was mijn denkwijze dan wel ok�? Er ontstond een twijfel in mijn hart. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Ik had onze vakantie gekocht bij een reisbureau in mijn woonplaats. De eigenaar van dit reisbureau was een Egyptische man. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

Ik had besloten om naar Egypte terug te gaan, om die ene Egyptische dame weer te ontmoeten. Toen ik weer naar het reisbureau ging om voor mijzelf een nieuw ticket te kopen, raakte ik ook met die Egyptische man in gesprek over de Islam. Hij vertelde me dat hij een Nederlandse jongen kende die op zijn 14^e levensjaar moslim is geworden. Die jongen kwam uit een dorp waar hij ook een reisbureau had. Wat een toeval, of heeft Allah (Glorieus en Verheven is Hij) het zo gewild?

De Egyptische man raadde mij aan om contact op te nemen met die ene Nederlandse jongen om in mijn eigen taal over de Islam te praten. Ik had inmiddels al toegegeven dat mijn manier van denken niet de juiste was en dat er een groot gat zat in de informatie die ik had. Als christen had ik vele vragen over de vele rare dingen in het Christendom. Niemand kon mij daar goede antwoorden op geven en door de informatie op school (bijvoorbeeld de evolutie theorie) en de media (moslims zijn terroristen, creatieve journalistiek noemen ze dat), bleef ik stom, doof en blind. Maar El Hamdoelillah, door het geduld en de informatie die ik kreeg van die ene Egyptische dame werd mijn hart wat zachter, mijn oren stonden op een kier, en zelfs in mijn oogleden kwam een beetje beweging.

In het begin zei ik nog dat ik nooit zou bidden; vijf keer per dag bidden, dat nooit. Ik vond ��n keer per dag al veel en ik vroeg mezelf af of het moslim zijn wel iets voor mij was. De naam �moslim� had ook nog steeds iets beangstigend. De gedachte om moslim te worden was toch nog vreemd: ga ik dadelijk tot die mensen behoren die �terroristische� aanslagen plegen? Mensen die met vier vrouwen mogen trouwen en die een maand lang vasten? Geen alcohol meer, niet meer naar vrouwen kijken, mijn �vrijheid� kwijt?

�Voorwaar, de slechtste schepselen bij Allah zijn de doven en de stommen (van hart): degenen die niet begrijpen. � (Nederlandse vertaling van de Edele Qor-aan, Soerah 8, aayah 22)

Door de gesprekken met die Egyptische man van het reisbureau, die Nederlandse jongen en die Egyptische dame, door de informatie die ik van hen kreeg, door het lezen van boeken, had ik het gevoel dat het gat in mijn kennis langzaam opgevuld werd. (Moge Allah (Glorieus en Verheven is Hij) hen hiervoor belonen.) Ik werd langzaam wakker, niet langer meer bedwelmd door de verslaving aan de valse vrijheid; geniet, maar met mate!? De ene vraag na de andere werd beantwoord. De ene twijfel na de andere werd weg genomen. De evolutie theorie verdween als sneeuw voor de zon. De vooroordelen over de Islam en de moslims werden omgezet naar liefde voor de Islam en de moslims. Mijn hart werd steeds zachter, mijn oren gingen steeds beter horen, en mijn ogen stonden z� ver open, dat ik wilde dat een dag geen 24 uur had, maar 48 uur. Ik kwam tijd te kort, zoveel waarheden, zoveel informatie, zoveel antwoorden, zoveel Tekenen. Ik ging me er steeds beter bij voelen, steeds zekerder: El Hamdoelillah Rabbil �Alamien, ik werd moslim.

Ik ging steeds vaker boeken lezen en praten met moslimbroeders. Wat was ik stom, wat was ik doof en wat was ik blind. Hoe heb ik ooit kunnen geloven in de leugens van de Westerse media? Hoe heb ik ooit kunnen geloven in de theorie van Darwin. De naam �evolutie theorie� zegt het al; theorie. Slechts vage idee�n en heel veel fantasie. Wat was ik beneveld door de vele verleidingen en begeerten van dit leven. Ik had echt het gevoel dat ik wakker werd, nuchter, met twee benen op de grond.

Op een gegeven moment vond ik het tijd om te leren bidden. Tijdens mijn eerste Ramadan begon ik met het verrichten van het gebed, El Hamdoelillah. Toch was het best moeilijk om dit vijf keer per dag te doen, en ook nog op tijd. Vooral �s morgens vroeg, lekker warm in bed, moe en lui. Ik werkte in die tijd in een vijfploegen dienst. Ik moest �s morgens om 06:00 uur beginnen en reed van huis weg rond 05:15 uur. Ik zag toen soms mensen wandelen die hun hond aan het uitlaten waren. Ik werd hierdoor heel boos op mezelf en ik was ook teleurgesteld in mijzelf. Hoe kan ik mijzelf moslim noemen, en zeggen dat ik overtuigd ben van de Islam en het bestaan van Allah de Almachtige? Deze mensen die zo vroeg opstaan om hun hond uit te laten, andere mensen (waaronder ik zelf) die vroeg opstaan om geld te verdienen. Hoe kan het dan dat ik niet opsta om mijn Heer, mijn Schepper te aanbidden? Hoe kan het dan dat ik niet doe, wat ik moet doen om het enige belangrijke doel na te streven: het erven van het Paradijs!

�En dit wereldse leven is niets dan vermaak en spel. En voorwaar, het Huis van het Hiernamaals is zeker het echte leven, als zij het wisten!�  (Nederlandse vertaling van de Edele Qor-aan, Soerah 29, aayah 64)

Een andere grote fout die ik beging was het vragen naar een Teken van Allah (Glorieus en Verheven is Hij). Ik vroeg Allah om een Teken, om mijn geloof in Hem te versterken. Nou, dat Teken kwam er. Ik was met mijn vrouw (die ene Egyptische dame) in Egypte bij mijn schoonmoeder (haar vader was al overleden, moge Allah hem zijn zonden vergeven en hem het Paradijs binnen leiden) op vakantie. Ik was op de badkamer en net klaar met het verrichten van woedoe. In eens werd mijn adem volledig afgesneden. Ik kon geen adem meer halen en ik raakte in paniek. Ik dacht; ik moet hier van de badkamer af, want als ik dadelijk val, dan lig ik hier en niemand weet wat er aan de hand is. Ik maakte de deur open en ging naar buiten. Mijn vrouw en mijn schoonmoeder hoorden mij naar adem snakken (het snakken naar adem maakte best wel een hard geluid) en ook zij raakte in paniek en mijn vrouw barste in huilen uit. Naar mijn gevoel duurde dit paniekerige moment wel enkele minuten, tot ik het gevoel kreeg dat ik moest overgeven en ik kreeg weer adem, El Hamdulillah. Vanaf dat moment heb ik nooit meer om een Teken gevraagd. Ik had mijn lesje geleerd. En kijk om je heen, er zijn ontelbare Tekenen die het bestaan van Allah de Almachtige, bevestigen.

�Voorwaar, in de schepping van de hemelen en de aarde en de afwisseling van de nacht en de dag en de schepen die over de zee varen met wat de mensen voordeel geeft, en het water dat Allah uit de hemel neer zendt, waarmee Hij de aarde tot leven brengt na haar dood, en dat Hij daarop allerlei dieren verspreidde, en de besturing van de winden en de wolken die tussen de hemel en de aarde dienstbaar zijn gemaakt, zijn zeker Tekenen voor een volk dat verstandig is.� (Nederlandse vertaling van de Edele Qor-aan, Soerah 2, aayah 164)

�En op de aarde zijn Tekens voor de overtuigden. En ook in jullie zelf, zien jullie dan niet?�  (Nederlandse vertaling van de Edele Qor-aan, Soerah 51, aayah 20 - 21)

Kijk nu eens naar mij, mijn leven is bijna totaal veranderd. Door de Islam kan ik het lelijke en oneerlijke leven van deze wereld aan. Ik was een �vrije� (???), �moderne� (???) en �genietende� (???) jonge man. Nu een nuchtere en wakkere moslim, die zijn moslimbroeders en moslimzusters aanspoort om mee te werken aan de Zaak van Allah (Glorieus en Verheven is Hij). De ongelovige zal mij misschien wel een fundamentalist noemen, ik noem mijzelf MOSLIM en ik ben er trots op. Mijn ouders vinden soms dat ik iets te ver ga, maar toch wil ik hen bedanken voor de steun en hulp die ze mij altijd gegeven hebben, en dat zij van mijn bekering tot de Islam geen probleem hebben gemaakt, ondanks dat zij geen moslims zijn. Ik vraag iedere dag aan mijn Schepper om hen ook naar het Rechte Pad van de Islam te leiden. Wie weet, In Shaa Allah, op een dag��.  

 �Voorwaar, jij kunt degene die jij lief hebt geen leiding geven, Maar Allah leidt wie Hij wil, en Hij kent degenen die Leiding volgen het best.� (Nederlandse vertaling van de Edele Qor-aan, Soerah 28, aayah 56)

Mijn weg naar de Islam.

Mijn naam is Judith en ik ben 35 jaar oud. Ik ben rooms-katholiek opgevoed en ik zat vroeger op een lagere meisjesschool geleid door nonnen. Wij gingen elke zondag naar de kerk, maar later alleen op feestdagen (Pasen, Kerst, etc). In mijn hart wist ik dat God bestond. Als ik in de kerk zat, luisterde ik altijd erg goed naar de preek. Het viel me op dat de priester altijd in herhalingen viel en dat er toch altijd iets ontbrak. Ik miste iets. In 1981 ontmoette ik mijn huidige echtgenoot. Hij kwam uit Egypte, een land waar ik alleen in geschiedenisboeken over had gelezen en waar ik mij geen voorstelling van kon maken. Ik dacht dat Egypte alleen maar uit Sahara, kamelen en arabieren bestond. Wat op dat moment wel erg aantrekkelijk leek. In dezelfde zomer gingen mijn zusje en ik voor de eerst keer met het vliegtuig naar Egypte.

De geur als je uit het vliegtuig stapt zal ik nooit meer vergeten. Ook niet de ontmoeting met mijn schoonfamilie, zo'n warm welkom van zulke lieve mensen. Het was of als ik thuis kwam. In het ouderlijk huis van mijn man ben ik in aanraking gekomen met de islam. De adzaan, die je 5 keer per dag hoorde, zette me aan het denken. Mijn schoonzusje was de enige die met mij engels kon praten. Zij en mijn man hebben zodoende al mijn vragen beantwoord, totdat ik op het punt kwam dat ik het snapte. In het christendom is Jezus (vrede zij met hem) de zoon van God, of God zelf (moge Allah mij deze uitspraak vergeven). In de Islam is Jezus (vrede zij met hem), Isa Ibn Mariam (Jezus de zoon van Maria), een van de grootste profeten. Voor elke tijdsperiode heeft Allah, Verheven en Geprezen is Hij, een profeet gezonden, van Abraham tot Mohammed (vrede zij met hen beide). Met die laatste profeet, de profeet Mohammed (Allah�s zegeningen en vrede zij met hem), heeft Allah zijn godsdienst volbracht.

De islam is voor mij een levenswijze geworden. Door de Qor-aan te lezen, begrijp ik waarom wij op aarde zijn en wat er van ons als mens word verwacht. Het is elke dag streven om het goede te doen, en om het kwade te vermijden. Ik vind het heel erg dat op dit moment in de media het beeld van de Islam wordt verdraaid, terwijl Islam vrede betekent en vrede is. Er is geen plaats voor rassendiscriminatie; "En tot zijn Tekenen behoord de schepping van de hemelen en de aarde, en de verscheidenheid van jullie talen en huidskleuren. Voorwaar, daarin zijn zeker Tekenen voor de bezitters van kennis." (Qor-aan 30:22).

"O mensheid,Wij hebben jullie uit een man en een vrouw geschapen en hebben jullie tot volken en stammen gemaakt, opdat jullie elkaar leren kennen. Voorzeker, de meest edele van jullie is bij Allah degene die het meest (Allah) vreest. Voorwaar, Allah is van alles op de hoogte, Alwetend." (Qor-aan 49:13)

Nadat ik officieel de shahada (geloofsbelijdenis) had afgelegd in de al-Azhar moskee in Cairo, ben ik direct een hoofddoek gaan dragen. Het staat vermeld in de Qor-aan (o.a. in 33:59), dus daar had ik geen enkele moeite mee. God heeft de hele wereld geschapen en Zijn regels in de Qor-aan neer gezonden. Hij weet wat het beste voor ons is. De hijab (de hoofddoek en levenswijze) is een bescherming voor de moslimvrouw en ik ben daar tevreden mee. Dit jaar ben ik ook de niqaab gaan dragen (een sluier die je gezicht bedekt), iets dat ik al heel lang heb willen doen voor Allah, Verheven en Geprezen is Hij. De levenswijze van de profeet Mohammed (Allah�s zegeningen en vrede zij met hem) is Soennah. Hij heeft zoveel moeten doorstaan om de Islam aan de mens over te brengen. De vrouwen van de profeet (Allah�s zegeningen en vrede zij met hem) deden een sluier voor hun gezicht. Ik hou van de profeet Mohammed (Allah�s zegeningen en vrede zij met hem) en hoop door mijn daden met hem samen in het Paradijs te mogen zijn.

Ik snap dat voor vele Nederlandse mensen het moeilijk is om de Islam te begrijpen. En ik denk dat dat voornamelijk komt, doordat wij moslims (in de gehele wereld) niet ons best doen om goede moslims te zijn, niet genoeg streven om alle regels na te leven. Om het goede karakter, waarom de profeet Mohammed (Allah�s zegeningen en vrede zij met hem) om bekent stond, omdat ook te hebben. Ik vraag aan alle moslims die dit lezen, probeer een ambassadeur te zijn van de Islam, zet het goede voorbeeld, begin nu! Aan de Nederlandse burger vraag ik begrip voor de medemens, oordeel niet te snel. Wij moslims houden van alle mensen die ook van God houden.

Salaam Aleikoem wa Rahmatoellah wa Barakatoeh,

Jullie zuster in de Islam, Judith.

�Aoedoe billahi minas sjaitan nir rajiem � bismillah hirrahman nirrahiem. Beste broeder en zuster in Islam. Hier mijn verhaal van mijn bekering tot moslima (moge Allah ons helpen en leiden).

Geboren in een Nederlands gezin, katholiek, maar niet praktiserend, begon mijn fascinatie voor geloof al vroeg. Ik ging naar de kerk (moge Allah mij vergeven insha-Allah) en vroeg de daar aanwezige mensen de oren van het hoofd, waarom dit en waarom dat, totdat ik alleen nog als antwoord kreeg: echte gelovigen vragen niet, die doen gewoon.

Dit was voor mijn niet bevredigend. Hoe kon ik iets leren als ik niets mocht vragen en wie had dan de antwoorden? Op de leeftijd van 22 begon ik via via met het helpen van vluchtelingen, niets bijzonders, maar de verhalen en de kracht van die mensen deden me veel. Ik zag vele moslim zusters en broeders komen en gaan en telkens was er die ene herkenning: Allah is groot.

Masha-Allah, wat een kracht die zin inhield, heb ik pas later ervaren. Ontevreden met mezelf en de wereld in het algemeen begon mijn zoektocht. Alles wat ik over godsdienst kon lezen heb ik gelezen, maar het knopje ging om toen ik een Qor-aan in handen kreeg. Eindelijk, het voelde alsof ik thuiskwam. Ik heb gehuild, omdat ik toch niet zulke rare denkbeelden bleek te hebben. Het had een naam: Islam. Na een half jaar besloot ik dat ik het zeker wist, ik wilde moslim worden. Ik droeg een hoofddoek (nog niet geheel volgens de regels, maar het begin was er) en ik verdedigde mijn standpunten vol vuur in discussies. Ik ging alleen naar Den Haag om de sjahaddah te doen en mijn eerste gebed te verrichten: dit was iets tussen mij en Allah, daar wilde ik geen pottekijkers bij. Toen ik terugkwam voelde ik mij zo goed, zo licht en zo blij. Soebhaan-Allah, Allah had mij teruggebracht naar het licht, naar mijn oorspronkelijke plaats, mijn gevoel had mij niet bedrogen, ik kwam thuis!!!

Dat is nu inmiddels bijna 8 jaar geleden en lieve zusters en broeders, ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik terug heb mogen keren naar de Islam, dat Allah (Verheven en Geprezen is Hij) mijn

 hart daarvoor heeft opengesteld. Na deze stap zijn er vele gevolgd.  Mijn imaan werd en wordt op de proef gesteld, door de omstandigheden en familie die niet kunnen begrijpen dat ik me juist vrij voel in plaats van nog langer gevangen. Mijn Islam gaat niet zonder stotteren. Ik heb een paar hele zware jaren achter de rug, er staat geschreven: �Allah zal u beproeven met verlies van bezittingen, gezin en gezondheid.� Lieve zusters en broeders, zonder mijn geloof in Allah de Almachtige zou ik hier niet meer zijn. Mijn geloof in Allah de Barmhartige heeft mij de kracht gegeven om ondanks bijna verlies van mijn leven, die mensen te vergeven en mijn kracht te halen uit bidden, vasten en doe�a doen.

Mijn imaan gaat op en neer, zoals van velen van mijn zusters en broeders, maar Allah (Verheven en Geprezen is Hij) heeft mij nooit losgelaten, op de meest vreemde plaatsen en op de meest onmogelijke manieren was er een moslimzuster of broeder die mij op het goede Pad hield als ik dreigde te verdwalen in de doenjah, mij steun gaf, of boeken om te lezen, doe�a voor mij deden of van wie ik het goede voorbeeld kon en mocht (masha-Allah) navolgen. Moge Allah (Verheven en Geprezen is Hij) hen belonen in doenjah en Aghirah. Mensen op de weg van Allah, die mij inspireerden om mezelf kritisch te bekijken en te corrigeren.

Soebhaan�Allah, ik realiseer mezelf hoe Allah de Almachtige mij kracht geeft. Ook ik ben net als Bintje naar een lezing in Eindhoven geweest en ik heb gehuild, om de lezingen en om het sterke imaan van de zusters daar, voor hun liefde voor Allah (Verheven en Geprezen is Hij), voor hun da�wah, hun moed en hun kracht. Ik hoorde de verhalen en de lezingen en mijn hart brandde van liefde voor Allah de Barmhartige.

Zo kan de oemmah er dus uitzien, masha�Allah. Moge Allah (Verheven en Geprezen is Hij) ons helpen en leiden op Zijn Weg. Ik doe mijn best om mijn steentje, op mijn manier, bij te dragen. Ik probeer da�wah op mijn werk te doen, ik probeer er met anderen over te praten en ze uit te nodigen om eens een lezing door te nemen. Ik probeer mijn daden in overeenstemming met de Islam te houden, Soennah te vasten en te bidden en veel naar zusters en broeders te kijken die het moeilijk hebben, maar die vast besloten zijn op de Weg van Allah (Verheven en Geprezen is Hij).

Ik zie tot mijn verdriet veel zusters emigreren, ik vind het een soort van jihaad om hier in Nederland da�wa te blijven doen en het goede voorbeeld te blijven geven, ondanks de scheldpartijen en de verleidingen. Ik heb kinderen en ben alleenstaand; als ik mijn kinderen in deze staat van verleidingen (Nederland) kan laten opgroeien zullen zij (insha-Allah) weten wat de verleidingen inhouden. Ze zien hoe velen worstelen met de doenjah. Ik hoop hun liefde voor Allah (Verheven en Geprezen is Hij) en Aghirah in hun harten te kunnen brengen (moge Allah mij leiden, insha-Allah) zodat zij op hun beurt da�wa kunnen doen. Zij vinden Allah gewoon (elhamdoelillah). Hij ziet/hoort en weet alles en masha�Allah, ik zie hoe ze andere kinderen daarop aanspreken. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar elhamdoelillah, ik ben al van zover gekomen, insha-Allah zal ik net zo�n sterke imaan krijgen zoals ik dat van menig zuster en broeder zie. Moge Allah ons helpen op deze Weg.

Lieve zusters en broeders, ik houd van jullie omwille van Allah, ik bid voor jullie, dat Hij (Verheven en Geprezen is Hij) ons kracht mag geven tegen verleidingen van de doenjah, dat Hij ons mag leiden naar de Tuinen van Djennah en dat wij (insha-Allah) niet tot de verliezers zullen behoren. Want wat onze zuster schreef is waar (zoals Allah ons zegt in een hadieth Qoedsie): als je een stap naar Allah de Almachtige doet, zul je Hem vele malen dichtbij je vinden. Zoek en kijk lieve zusters en broeders in jullie eigen leven en zie de Rahma van Allah (Verheven en Geprezen is Hij) terug in je huishouden, in de wereld rondom je en in de kracht van zusters en broeders rondom ons. Zo is in het kort mijn verhaal. Zoals ik al zei; niets spectaculairs, maar wel diep.

Lieve zusters en broeders, onze oemmah is er (helaas) ook een van verdeeldheid, van onderscheid. Laten we doe�a doen dat dit (insha-Allah) opgeheven zal worden, zodat we als een oemmah van Mohammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) insha-Allah ooit de Tuinen van Djennah zullen binnengaan. Moge Allah (Verheven en Geprezen is Hij) ons hierbij leiden.

Ik dank jullie dat ik mijn verhaal mocht vertellen en hoop dat Allah (Verheven en Geprezen is Hij) tevreden zal zijn met mijn inspanningen en mijn niya zuiver houdt, insha-Allah.

Lieve zusters en broeders, moge Allah de Almachtige ons blijven leiden en moge wij het goede voorbeeld van onze profeet Mohammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) proberen te volgen zoals de mensen het in zijn tijd deden, zonder aarzelen en met een sterk imaan.

Jullie zuster in Islam: Amina. 

Salaam aleikoem wa Rahmatoellah wa Barakatoeh.