Redactie Expliciet Magazine: Met de Amerikaanse invasie van oktober 2001 kwam een eind aan het kortstondig bewind van de Taliban over het gebied in Centraal-Azi� dat in de laatste decennia, voornamelijk ten gevolge van de geopolitieke spelletjes van 's werelds grootmachten, feitelijk continu oorlog heeft gekend. Afghanistan. Zolang zij tegen de gemeenschappelijke vijand het communistisch Rusland vochten waren de Taliban voor het regime in de Verenigde Staten vrijheidsstrijders, de morele equivalenten van Amerika's eigen "founding fathers" volgens Ronald Reagan. Echter, na de ineenstorting van het communisme in niet enkel de Sovjet Unie maar feitelijk ieder land van de wereld, veranderde het beeld dat in de media werd geschetst van de Taliban, die ondertussen niet meer het verzet leidden in Afghanistan maar de heersende macht waren geworden.

Vandaag de dag, terwijl de Taliban bezig is met een hernieuwde en onder het volk breed gesteunde opmars in Afghanistan, staat zij symbool voor alles dat het Westen verafschuwd. Ongetwijfeld heeft dit mede te maken met het feit dat de berichtgeving over het Afghanistan van de Taliban bijzonder eenzijdig is geweest, want altijd volledig in overeenstemming met de visie van de vijanden van de Taliban. Bij de realisatie van dit feit zal de objectieve denker erkennen dat het eigenlijk onmogelijk is om een eerlijk en evenwicht oordeel te vormen over de Taliban en hun tijd van regeren in Afghanistan. Derhalve presenteert Expliciet Magazine de uitgeschreven versie van een toespraak gegeven door de ambassadeur van Afghanistan, Sayyid Rahmatullah Hashemi, op de Universiteit van zuid-Californi�, 10 maart <st1:metricconverter w:st="on" ProductID="2001. In">2001. In</st1:metricconverter> zijn toespraak, namelijk, reageert Sayyid Rahmatullah Hashemi op verscheidene van de aantijgingen gedaan door de westerse media tegen het bewind van de Taliban:

"Geachte broeders en zusters in Islam,

As salaamoe aleikoem wa rahmatoellaahi wa barakaatoeh. Allah  (Swt) zegt:

يَاأَيُّ 07;َا الَّذِين 14; ءَامَنُو 75; إِنْ جَاءَكُم 18; فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيّ 14;نُوا أَنْ تُصِيبُو 75; قَوْمًا بِجَهَال 14;ةٍ فَتُصْبِ 81;ُوا عَلَى مَا فَعَلْتُ 05;ْ نَادِمِي 06;َ

"O gij die gelooft, indien een kwaadbedrijver tot u komt met een bericht, vergewist u dan daarvan, opdat gij niet in onwetendheid lieden schaadt, om dan vervolgens berouwvol te worden over wat gij hebt gedaan." (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soerah al Hoeghoerat, vers 6)

Ik kom juist van een bijeenkomst met een groep intellectuelen, en het eerste dat wij deden was het bespreken van de beelden1 . En het eerste waar we hier mee beginnen is ook de beelden. Het is zeer spijtig hoe weinig wij zien en weten. Het verwart me ook wanneer dat de mensen weinig tot niets weten. Niemand heeft de problemen van Afghanistan gezien; niemand zag eerder ook hun problemen. Het enige wat Afghanistan vandaag de dag representeert, zijn de beelden.

De Afghaanse problematiek is niet nieuw. Zoals jullie weten wordt Afghanistan "het kruispunt van Azi�" genoemd. Zodoende lijden wij vanwege onze geostrategische locatie. Wij hebben geleden in de 18e eeuw, in de 19e eeuw, zoals wij ook lijden in deze eeuw. Wij hebben de Britten niet aangevallen, noch hebben wij de Russen aangevallen. Het waren zij die ons aanvielen. Dus wij hebben de problemen die men ziet in Afghanistan niet gecre�erd. Dit beeld weerspiegelt het beeld van de wereld. Als het beeld in de spiegel je niet aanstaat, moet je de spiegel niet breken maar je gezicht. De huidige problemen in Afghanistan begonnen in 1979. Afghanistan was een vredig land en deed zijn eigen ding. 21 jaar geleden, in december 1979 vielen de Russen met 140.000 manschappen Afghanistan binnen2. Zij bleven er een decennium, vermoordden anderhalf miljoen mensen, verminkten nog een miljoen mensen, en zes miljoen mensen van de achttien miljoen mensen (de bevolking in Afghanistan voor de Russische invasie, red) ontvluchtten de Russische brutaliteiten. Vandaag de dag nog steeds sterven onze kinderen door de landmijnen die zij geplant hebben voor ons. Niemand schijnt dit te weten.

Met de Russische bezetting werden door de Amerikaanse, de Britse, de Franse, de Chinese en alle andere regeringen de "Moedjahiddien", de anti-revolutionaire beweging, gesteund. Zeven partijen in Pakistan en acht partijen in Iran die vochten tegen de Russische bezetting. Na het vertrek van de Russen kwamen deze groepen Afghanistan in. Zij hadden allen een andere ideologie en heel veel wapens. En in plaats van een centraal gezag in te stellen, bevochten zij elkander vervolgens in Afghanistan. De vernieling die zij teweeg brachten was zwaarder dan dat veroorzaakt door de Russen. Enkel in de hoofdstad Kaboel kwamen 63.000 mensen om het leven. Ik zag al deze chaos en de totale vernieling van ons land, en ik vergeet dus niet dat na het vertrek van de Sovjets weer een miljoen mensen zijn gevlucht vanwege de wetteloosheid die heerste in het Afghanistan van 7 miljoen mensen.

In reactie op de waarneming van deze vernietiging en wetteloosheid vormden een groep van Taliban - Taliban is het meervoud van student in onze taal, in het Arabisch mag het staan voor twee studenten, maar in onze taal betekent dit studenten en dus een groep studenten - een beweging die ze "de beweging van de studenten" noemden. Het startte in een dorp in een zuidelijke provincie van Afghanistan, Kandahar genaamd. Het begon toen een krijgsheer twee minderjarige meisjes ontvoerde en verkrachtte. De ouders van deze meisjes gingen naar hun school en vroegen hulp aan de leraar van de meisjes. De leerkracht, tezamen met 53 studenten, vond 16 pistolen en voerden een aanval uit op de basis van die commandant. Na het bevrijden van de meisjes verhingen zij deze commandanten en met hem verscheidene van zijn mannen. Dit verhaal werd overal verteld en werd genoemd "het terroristische verhaal van de Taliban", of "de Studenten". Ook de BBC heeft dit verhaal gebracht. Met het horen of zien van deze gebeurtenis sloten vele studenten zich aan bij deze beweging en begonnen andere krijgsheren te ontwapenen, sommigen waarvan nog erger waren dan genoemde. Ik zal niet onnodig verder uitweiden bij dit verhaal; op dit moment heeft deze zelfde studentenbeweging 95% van het land onder controle, inclusief de hoofdstad en de vier grote steden, en resteren nog slechts een handvol van deze krijgsheren in het noorden van Afghanistan.

Onze verwezenlijkingen zijn de volgenden. Wij regeren nog maar 5 jaar, ten tijde waarvan wij het volgende bereikt hebben, wat velen van jullie waarschijnlijk niet zullen weten:

Het eerste dat we gedaan hebben is het herenigen van een versnipperd land. Vroeger was Afghanistan verdeeld in 5 delen. Het eerste dat wij deden was het land terug herenigen. De Verenigde Naties, de Verenigde Staten, niemand wist hoe het land terug te herenigen en niemand lukte het. Maar wij hebben het gedaan, als eerste van wat wij hebben gedaan.

Het tweede dat wij bereikt hebben, waar al de anderen hadden gefaald, is de ontwapening van de bevolking. Na een oorlog met de Russen, en de Amerikanen zou ik zeggen, bezat elke Afghaan een Kalasjnikov en zelfs meer technologisch vooruitstrevende wapens zoals stinger-raketten, gevechtsvliegtuigen en helikopters. Dus het ontwapenen van deze mensen was onmogelijk. In 1992 diende de Verenigde Naties een verzoek in voor 3 miljard dollar om deze wapens terug te kunnen kopen, om een proces op te kunnen starten om deze wapens terug te kunnen kopen. Maar plotseling, omdat dit plan onuitvoerbaar was, werd dit plan niet uitgewerkt en vergat iedereen Afghanistan. Dus het tweede dat wij hebben bereikt is het ontwapenen van 95% van het land.

Het derde dat wij hebben bereikt was de instelling van een enkele regering voor Afghanistan, iets dat 10 jaar lang onbestaand was gebleven.

Onze vierde realisatie, tot ieders verrassing, is dat wij 75% van 's werelds opiumteelt vernietigd hebben. Afghanistan produceerde 75 % van 's werelds opium. Kennen jullie de drug opium? De drugshandel? Vorig jaar vaardigden we een edict uit met het verzoek aan de mensen om geen opium meer te telen. Dit jaar is er een verslag van het Verenigde Naties Drugs Controle Programma (UNDCP) en haar voorzitter de heer Barnard, waarin trots werd medegedeeld dat er 0% opiumteelt was. Totaal niets. Maar voor de Verenigde Naties was dit geen goed nieuws, want velen verloren hierdoor hun baan. Bij de UNDCP werkten 700 zogenaamde experts die hun salaris uitbetaald kregen maar nooit een voet zetten in Afghanistan. Dus toen wij dit edict met het verbod verspreidden, weet ik dat zij niet gelukkig waren. Dit jaar verloren zij hun baan, en dit is het vierde dat wij bereikt hebben.

Het vijfde punt dat wij hebben bereikt, maar dit is een beetje controversieel zodat sommigen van onze vrienden dit niet zullen weten, is het herstel van de mensenrechten. Men kan denken dat dit een schending is van de mensenrechten, maar volgens onze visie is dit het herstel hiervan. Gewoonlijk behoort tot de fundamentele rechten het recht op leven. V��r ons, echter, kon niemand in Afghanistan in vrede leven. Het eerste dat we dus hebben gedaan is de mensen een veilig leven in vrede geven. Het tweede dat we de mensen hebben gegeven was een vrij en eerlijk systeem van recht; men hoeft gerechtigheid niet te kopen zoals dat hier het geval is. Gerechtigheid krijg je gratis. En jullie hebben kritiek op ons geuit omwille van het feit van schending van de rechten van de vrouwen. Maar wie weet wat er werd gedaan voor ons? Door het toekennen van enkele symbolische scholen of symbolische posten op de ministeries werden zogezegd de rechten van de vrouwen hersteld. Ik zie hier enkele Afghaanse vrouwen die hier wonen, en zij zullen mij gelijk geven wanneer ik zeg dat de vrouwen in landelijke gebieden feitelijk gebruikt werden als dieren. Zij werden werkelijk verkocht. Het eerste dat wij hebben gedaan is de vrouwen zelfbeschikkingsrecht geven, voor de eerste keer in de geschiedenis van Afghanistan. Gedurende de Afghaanse geschiedenis, tijdens de zogenaamd geciviliseerde koningen, kregen de vrouwen dit recht niet en werden zij verkocht. Zij hadden niet het recht om hun echtgenotes te kiezen, of hun echtgenoot te weigeren. Het eerste dat wij gedaan hebben is hen de kans te geven hun eigen toekomst te kiezen. Jullie zullen ook weten dat door geheel Azi� vrouwen worden gedood onder de noemer van eermoord. Het gebeurde dat wanneer een vrouw werd betrapt in een relatie met een man, of deze seksueel was of niet, beiden werden gedood. Dit gebeurt niet meer in ons land. Het derde dat enkel in Afghanistan werd gedaan was dat vrouwen werden uitgewisseld als geschenken. Dit was niet religieus, maar traditioneel. Wanneer twee stammen aan het vechten waren, werden vrouwen uitgewisseld om vrede te sluiten. Hier maakten wij een einde aan. Toen wij de vrouwen rechten moesten geven, dienden wij te starten van nul. Wij konden niet halverwege beginnen. Nu vragen jullie mij de rechten van een vrouw betreffende onderwijs en werk. In tegenstelling tot wat er hier wordt beweerd werken vrouwen wel degelijk in Afghanistan. Het klopt dat toen we in 1996 de hoofdstad Kaboel in handen kregen, we de vrouwen hebben gevraagd thuis te blijven. Wij hebben hiermee niet willen aangeven dat zij voor altijd thuis moesten blijven, maar niemand luisterde naar ons. Wij zeiden dat er geen wetten waren, dat er geen gezag was en dat ze thuis moesten blijven. Zij werden verkracht, dagelijks. Dus hebben wij de mensen ontwapend, wetten en orde gebracht, en nu werken de vrouwen. Men heeft gelijk dat onze vrouwen niet werken op het Ministerie van Defensie, zoals dat hier het geval is. Wij willen niet dat onze vrouwen gevechtspiloten worden, of dat zij gebruikt worden als decoratie in advertenties. Maar zij werken. Zij werken op het Ministerie van Volksgezondheid, Binnenlandse Zaken, Onderwijs, Sociale Zaken, enzovoorts. Wij hebben geen problemen met onderwijs voor vrouwen. Wij zullen hen ook onderwijzen, met of zonder druk van buitenaf; want dit is een onderdeel van ons geloof. Wij zijn opgedragen om dit te doen. Wanneer wij zeggen dat wij gescheiden scholen willen, betekent dit niet dat wij niet willen dat onze vrouwen opgeleid zijn. Het klopt dat wij tegen gemengd onderwijs zijn, maar dit wil niet zeggen dat wij tegen onderwijs voor vrouwen zijn. Wij hebben scholen nu, maar het problemen is gelegen in beschikbare middelen. Wij kunnen deze programma's niet uitbreiden. V��r onze regering waren er vele studiepakketten in omloop. Er waren studiepakketten die de koning prezen, er waren studiepakketten die de communisten prezen. Er waren ook studiepakketten die de hiervoor genoemde groeperingen prezen. Bij de Studenten was er dus verwarring wat precies gestudeerd zou moeten worden. Het eerste dat wij hieraan gedaan hebben is consistentie aanbrengen in het curriculum, dat proces is nu gaande. Wij hebben echter kritiek gekregen, maar wij zeggen tegen deze critici dat zouden zij ons voor eens zouden moeten helpen, dat zou werkelijk een verschil maken. Want enkel kritieken zullen geen verschil maken. Het uiten van kritiek vanuit New York, duizenden kilometers ver weg, dat laat ons koud. Maar het laat ons niet koud wanneer je komt en helpt. Er zijn nu meer meisjes die geneeskunde studeren dan jongens. Dit is niet iets wat ik beweer, maar de Verenigde Naties hebben dit recent nog verkondigd. Onlangs hebben wij in alle grote Afghaanse steden en Kandahar de faculteiten voor geneeskunde heropend, en er zijn meer meisjes studenten dan jongens. Maar zij zijn gescheiden van elkaar. Ook hebben Zweedse verenigingen meisjesscholen opgericht. Ik weet dat dit onvoldoende is, maar dit is wat wij op dit moment kunnen. Dus dit is wij hebben hersteld. Ik zeg niet dat wij 100% perfect zijn, niemand kan zeggen dat hij 100% perfect is. Wij kennen ook tekortkomingen, wij moeten ons beleid ook bijschaven. Maar wij kunnen niet alles overnacht oplossen.

Voor wat betreft het zesde probleem, of is dit het zevende? Ik meen het zevende probleem waarvan wij beschuldigd worden is het terrorisme, of het aanwezig zijn van terroristen in Afghanistan. Voor de Amerikanen betekent terrorisme of terroristen enkel Bin Laden. Jullie zullen niet weten dat Bin Laden reeds 17 jaar voor ons ontstaan in Afghanistan was. Bin Laden was in Afghanistan, heeft gestreden tegen de Sovjet Unie. Ronald Reagan, de Amerikaanse president van toen, en Dick Cheney noemden mensen als hem vrijheidsstrijders of de Helden van de Onafhankelijkheid, want zij streden voor hun zaak. Osama Bin Laden was ��n van de personen die aangespoord werden door zulke media verslagen, die door deze landen werden geprovoceerd om in Afghanistan te gaan vechten tegen de Sovjets. Nu met het uiteenvallen van de Sovjet Unie werden deze mensen overbodig, en werden zij getransformeerd van held naar terrorist. Zo is ook Yassir Arafat getransformeerd, (maar dan) van terrorist naar held. Zodoende weten wij niet wat de definitie van terrorisme is. Wij betreuren het feit dat de terroristen enge terroristische daden pleegden. Maar als dit terroristische daden zijn3 ; wat is dan het verschil tussen terroristische daden en de aanval met kruisraketten op Afghanistan in 1998? Geen van beiden werden aangekondigd en beiden hebben burgers gedood. Dus wij zijn in de war betreffende de definitie van terrorisme. Als men het moet defini�ren als het blindelings doden van burgers, beide incidenten hebben onschuldige burgers gedood. Het feit is, ik wil niet cru of onbeleefd zijn. Ik ga gewoon openhartig zijn. Ik meen ook dat soms eerlijk zijn cru is. De Verenigde Staten zeggen (met hun kruisraket aanval op Afghanistan, red.) gehandeld te hebben uit zelfverdediging. De Verenigde Staten trachtten ��n man te vermoorden, zonder hem een eerlijk proces te hebben gegeven. Zij vuurden gewoon kruisraketten af op Afghanistan en verklaarden dat zij Osama Bin Laden wilden doden. Op dat moment kenden wij Osama Bin Laden niet. Ik kende hem niet, hij was een gewoon een eenvoudige man. Dus wij allen waren geschokt. Ik was ��n van de mensen die deze nacht thuis zaten, en men belde mij op voor een dringende raadsvergadering, waarop we te horen kregen dat de Verenigde Staten een aanval hadden uitgevoerd op Afghanistan. Er werd getracht ��n man te doden met 75 kruisraketten. Zij misten echter hun man. Er werden wel 19 andere studenten gedood, maar zij hebben zich nooit verontschuldigd voor deze moorden. Hoe zouden jullie reageren indien jullie in onze plaats waren? Indien wij 75 kruisraketten zouden afvuren op de Verenigde Staten, zeggende dat wij ��n man wensen te doden, de man die wij verantwoordelijk denken te zijn - denken, niet weten - voor een aanslag op onze ambassade, waarbij wij echter die man missen maar 19 andere Amerikanen doden; wat zouden de Verenigde Staten dan doen? Zij zouden meteen de oorlog verklaren. Wij waren echter beleefd. Wij hebben geen oorlog verklaard. Wij hadden thuis zoveel problemen, wij wilden geen verdere problemen. Sindsdien zijn wij ook zeer open op dit punt. We hebben gezegd dat indien deze man werkelijk betrokken was bij de gebeurtenissen in Kenia / Tanzania, of indien iemand kan bewijzen dat deze man betrokken was bij deze gruweldaden, wij hem zouden straffen. Maar niemand gaf ons bewijzen.

Wij hebben hem 45 dagen vastgezet maar niemand bood ons ook maar het geringste van bewijs. De Verenigde Staten zeiden niet in ons systeem van strafrecht te geloven. Wij waren verrast gezien het systeem van strafrecht dat zij hebben! Zij lieten ons zien wat zij gewoon zijn te doen met mensen, zij pleegden een moordaanslag op een man zonder hem een eerlijke rechtszaak te geven. Indien iemand bij ons een crimineel is, dan nog zal de politie niet zijn huis opblazen. Hij gaat eerst naar de rechtbank. Maar dit werd dus geweigerd. Ondanks al deze feiten werd ons eerste voorstel dus geweigerd. Zij zeiden niet te geloven in ons systeem, en wij moesten hem overhandigen aan New York.

Het tweede voorstel dat we deden, nadat het eerste was geweigerd, was dat wij bereid waren een groep van de internationale gemeenschap te accepteren in Afghanistan die de handelingen van deze man in Afghanistan zou mogen volgen. Zodat hij niets zou doen, zelfs dat hij zonder toegang tot telecommunicatie zou worden gezet. Ook dit voorstel werd geweigerd.
Het derde voorstel dat wij deden, een half jaar geleden, was dat wij bereid waren het besluit van een derde Islamitisch land te accepteren, of berechting in een derde Islamitisch land. Ook dit werd geweigerd.

Wij weten dus niet welk probleem hierachter schuilt. Indien Bin Laden het enige probleem was, wij staan hier nog steeds zeer open tegenover; en voor de vierde keer, hier ben ik met een brief van mijn leiders, die ik ga overhandigen aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken (van de Verenigde Staten) in de hoop dat zij dit gaat oplossen. Ik denk echter niet dat zij dit probleem zal oplossen. Want wij denken, en ik persoonlijk ook, dat de Verenigde Staten altijd op zoek zijn naar een boeman. Herinner jullie wat Gorbatsjov (laatste leider van de communistische Sovjet Unie, red) zei. Hij zei dat hij het ergste ging doen wat ooit de Verenigde Staten aangedaan is. Iedereen dacht dat hij de Verenigde Staten zou gaan bombarderen met nucleaire wapens. Hij zei echter, ik ga hun vijand wegnemen. Hierna ontbond hij de Sovjet Unie. En hij had gelijk. Na het uiteenvallen van de Sovjet Unie verloren heel veel mensen werkzaam in het Pentagon, de CIA en de FBI, hun baan, omdat zij niet langer benodigd waren. Daarom denken wij dat misschien deze mensen nu op zoek zijn naar een boeman. Misschien willen zij hun jaarlijkse inkomsten wettigen, misschien willen zij hun burgers laten denken dat zij toch nog nodig zijn om voor veiligheid te zorgen. Afghanistan is geen terroristische staat, wij kunnen zelfs geen naald maken. Hoe kunnen wij dan een terroristische staat zijn? Hoe kunnen wij de wereld bedreigen? Indien het woord terrorisme afkomstig is van het woord terreur, dan zijn er landen die massavernietigingswapens maken; landen die nucleaire wapens maken, landen die bossen omkappen, landen die de aarde, het water en het lucht vervuilen. Dit zijn dan de terroristische landen, niet wij. Wij kunnen niet eens een naald maken, hoe kunnen wij dan de wereld bedreigen? Zoals ik reeds vermeldde aan het begin, wij hebben de situatie in Afghanistan niet gecre�erd. Deze situatie in Afghanistan weerspiegelt het beeld van de wereld. Indien het beeld in de spiegel je niet aanstaat, moet je niet de spiegel breken, maar je eigen gezicht.

Nu zijn ons sancties opgelegd. Deze sancties hebben vele problemen veroorzaakt; ondanks al de problemen die we hebben, de 23 jaren van onafgebroken oorlog, de totale vernietiging van onze infrastructuur, het probleem van al de vluchtelingen, het probleem van de landmijnen op onze landbouwgronden, hebben de Verenigde Naties, geprovoceerd door Rusland, plotseling sancties afgekondigd tegen Afghanistan. De sancties werden goedgekeurd, en wij worden gestraft. Een maand geleden stierven enkele honderden kinderen, hier staat het (pamflet wordt omhoog gehouden). Honderden kinderen stierven door ondervoeding en het barre weer. Niemand heeft hier ook maar iets over gezegd. Maar iedereen weet van de beelden. Wij, wij waren verrast; de wereld vernietigt onze toekomst door deze economische sancties, daarmee hebben zij niet het recht om zich zorgen te maken over ons verleden. Iedereen zegt "zij vernietigen hun erfenis", deze mensen hebben het recht niet om hierover te praten. Zij vernielen de toekomst van onze kinderen met hun economische sancties, hoe gaan zij het praten over ons verleden rechtvaardigen? Ik weet dat het niet logisch is om beelden op te blazen uit wraak voor deze economische sancties. Maar zo is het nu eenmaal. Na de verklaring hiervan heb ik mijn hoofdkwartier gebeld, en heb hen gevraagd - ik was in de war geraakt - ik vroeg waarom gaat men deze beelden opblazen? Ik sprak met het hoofd van de Raad van Geleerden van de Bevolking, zij waren het die dit besluit genomen had. Hij vertelde me dat UNESCO en nog een non-gouvernementele Organisatie (NGO) uit Zweden of een andere Scandinavisch land was gekomen met een project om de door regen aangetaste gezichten van deze beelden te restaureren. Dus de Raad had deze mensen geadviseerd dit geld te gebruiken voor het redden van de levens van de kinderen, in plaats van het te spenderen voor de restauratie van deze beelden. Deze mensen zeiden echter "Nee, dit geld is bestemd voor de beelden". Onze mensen waren werkelijk boos geworden hierdoor, en zeiden: "Als jullie niets geven om onze kinderen, dan blazen we deze beelden beter op".

Ik zeg niet dat dit juist was of fout, dat oordeel ligt bij jullie zelf. Denk voor jezelf. Hoe zouden jullie zelf reageren als jullie je in een situatie als deze zouden bevinden? Als je kinderen voor je ogen sterven terwijl je onder sancties bent, en dezelfde mensen die deze sancties hebben opgelegd naar je toe komen om beelden te restaureren. Wat zouden jullie doen? Vandaag sprak ik met ons hoofdkwartier; de mensen daar vertelden mij dat de beelden nog niet zijn opgeblazen. Maar, de mensen zijn woedend. Zij zijn werkelijk woedend, zij willen ze opblazen. En dan heb je Kofi Annan nog, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Hij kwam naar Afghanistan en zei dat hij onze verantwoordelijken daar ging ontmoeten. Deze man heeft nooit de moeite genomen om te praten over deze kinderen. Hij heeft de moeite niet genomen om te praten over de 6 miljoen vluchtelingen, en hij heeft het nooit gehad over de armoede in Afghanistan. Hij ging enkel naar de regio omwille van deze beelden. Wij zijn werkelijk in de war omdat de wereld blijkbaar belang hecht aan beelden, maar niet aan mensen. Ik denk niet dat wij wraak dienen te nemen door de beelden op te blazen, wat wij ook nog niet gedaan hebben. Indien wij deze beelden wilden vernietigen hadden wij dat drie jaar geleden al gedaan, want wij hadden die gebieden drie jaar geleden al in handen. Wij hebben ze niet willen opblazen. Nu is de situatie zo ver gekomen dat wij deze beslissing niet in handen hebben. Deze beslissing ligt bij de geleerden en de mensen. Dit is de beslissing die aangenomen is door het Hooggerecht. Wij kunnen deze beslissing niet weigeren. Dus deze mensen zijn er, en ik meen samen met enkele ministers van verschillende landen, om het bestaan van deze beelden te redden. Vanwege de bezorgdheid onder de mensen om deze beelden denk ik niet dat de beelden opgeblazen zullen worden. Het is echter zeer, zeer belachelijk. Deze mensen geven niets om kinderen, niets om mensen die sterven, niets om de bemoeienissen uit het buitenland die nog steeds aanwezig zijn. Zij maken zich enkel zorgen om de beelden. Ik ben er ook zeker van dat zij geen moer geven om ons erfgoed.
Zij bekommeren zich enkel voor het behoud van de plaats waar zij hun picknick kunnen doen; zij geven niet om ons erfgoed. Indien zij belang zouden hechten aan ons verleden dan zouden zij niet onze toekomst vernietigen. Ik ben er ook van overtuigd dat de opgelegde sancties ons nooit zullen veranderen. Voor ons is onze ideologie alles. Het zal nooit lukken om onze ideologie te veranderen door economische sancties op te leggen. Dat zou misschien lukken in de Verenigde Staten, waar de economie alles is, maar voor ons is ideologie alles. Wij zijn ook van mening dat het beter is te sterven voor iets, dan te leven voor niets.

Wij zijn nog steeds open. Onze deuren staan nog steeds open voor onderhandelingen, onze kantoren worden echter overal gesloten. Ons kantoor in New York werd vorige week gesloten. Ze trachten onze kantoren te sluiten ook in de overige landen, om ons te isoleren. Zij weten niet dat isolatie contraproductief werkt."

Redactie Expliciet Magazine: Ondertussen, 3 jaar na de bezetting van Afghanistan door Amerika, zijn de verwezenlijkingen de volgende: opium productie in Afghanistan op het hoogste niveau ooit4, marteling en moord van onschuldigen in (geheime) gevangenissen5, verkrachting van vrouwen als nooit tevoren6, wederom oorlog en onrust in Afghanistan, armoede en honger als nooit tevoren7, beloofde financi�le hulp voor Afghanistan nooit nagekomen door de westerse donorlanden8 , en 9 miljoen Amerikaanse dollar beschikbaar voor recreatie van de beelden in door middel van holografie�n9.


1 Veel van de berichtgeving over de Taliban concentreerde zich op het besluit om twee eeuwenoude boeddhistische beelden in de plaats Bamiyan te vernietigen. Ook al kenden de beelden, van omstreeks 500 - 900 n.C., nog voor de komst van de Taliban een geschiedenis van 1000 jaren onder de heerschappij van Islam zonder hieronder te lijden te hebben gehad, was dit besluit bij consensus onder het volk van Afghanistan in de ogen van de media desalniettemin een "typisch voorbeeld van de barbaarsheid van Islam".

2 Le Nouvel Observateur: "Interview with Zbigniew Brzezinski", 15 - 21 januari 1998
Volgens Zbigniew Brzezinsky, adviseur voor Nationale Veiligheid van (destijds) Amerikaanse president Carter, zijn "grootste succes": de Verenigde Staten lokten de Sovjets naar een inval van Afghanistan, wat uiteindelijk het begin van de ondergang van de Sovjet Unie zou blijken te zijn door wat zij het land kostte aan manschappen, materieel, geld en aanzien in de wereld.
www.globalresearch.ca/articles/BRZ110A.html

3 De spreker verwijst naar de explosies in Amerikaanse ambassades in Tanzania en Kenia, in 1998

4 Richard Norton-Tayor: "Nato happy to ignore explosion in Afghan opium output, says Russia", The Guardian, 9 februari 2004,
www.guardian.co.uk/afghanistan/story/0,1284,1143881,00.html

5Human Rights Watch: "Enduring Freedom: Abuses by U.S. Forces in Afghanistan", 8 maart 2004,
www.hrw.org/reports/2004/afghanistan0304/

6Aisha Ahmad: "Behind the purdah: wartime sexual violence in Afghanistan", CBC News, 26 mei 2005,
www.cbc.ca/news/viewpoint/vp_ahmad/20050526.html

7"Afghanistan: Poverty forces children to quit school to work", IRIN-Asia, 28 juni 2004,
www.iys.cidi.org/humanitarian//hsr/centralasia/ixl56.html

8"Afghanistan Reconstruction Project", Center on International Cooperation,
www.cic.nyu.edu/pdf/EvaluatingAfghReconst.pdf

9"Artist to recreate Afghan Budas", BBC News, 9 augustus 2005,
www.news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/arts/4134252.stm