Asalaam Alaikum jiyuu,

Waarom vind je dat de Islam niet sterk is in Turkije? 

Zal Turkije op termijn de NATO verlaten als ze continu door Europa wordt uitgekotst? En wat zullen de gevolgen zijn als hierdoor de Islam in Turkije weer sterk wordt en ze (de Turken) de Moslims in Europa een handje komen helpen?

Laten we geen complottheori�n bedenken (jiyuu). De Heilige Vader heeft naar mijn weten niet meer gezegt dan dat hij hoopt dat Turkije kan voldoen aan de toetredingseisen. Die hoop heb ik persoonlijk ook, en toch ben ik tegen toetreding. Het voldoen aan de eisen betekend namelijk dat iedereen in Turkije gelijk zal moeten worden behandeld bijvoorbeeld.

De Oecumenisch Patriarch van Constantinopel is de geestelijk leider van 300 miljoen Orthodoxen wereldwijd. In Turkije is het aantal Orthodoxen in 30 jaar tijd gedaalt van 180.000 naar 3.000, niet door bekeringen, maar omdat al die mensen gevlucht zijn uit een land dat hun onderdrukt. In 1971 sloot Turkije om wat voor reden dan ook het Seminarie van het Patriarchaat. Terwijl ze tegelijk bedachten dat de toekomstige Patriarchen van kinds af aan de Turkse nationaliteit moeten hebben en in Turkijke moeten worden opgeleidt. Echter door deze vorm van onderdrukking vluchten alle mogelijke kandidaten voor opvolging en degene die er nog zijn kunnen niet worden opgeleid omdat het Seminarie is gesloten. Turkije bereikt hier ook nog mee dat de feitelijke macht binnen de Orthodoxe Kerk langzaam verplaatst naar de Patriarch van Moskou, wat ook weer gevolgen heeft voor een bepaalde eenwording tussen de Katholieken en Orthodoxe Kerken.

De uitspraak van de Paus, dat hij hoopt dat Turkije kan voldoen aan de voorwaarden. Is mooi, maar daarmee zegt hij denk ik niet dat hij wil dat Turkijke ook daadwerkelijk toe treedt. De Paus maakt denk ik de hele reis duidelijk dat hij wilt dat religieuze minderheden worden gerespecteerd in Turkije (niet alleen om de Orthodoxe Patriarch te helpen, maar ook Katholieken hebben het er niet makkelijk). En juist die gelijke behandeling is een van de voorwaarden van de EU.

Verder is Turkijke hypocriet en niet de Paus. Turkije wilt onderhandelen met de EU over toetreding tot de EU. Daarvoor moeten ze echter Cyprus erkennen, en dat doen ze niet, beetje vreemd om te onderhandelen met een land dat volgens jou niet bestaat. Turkije wilt op deze twee punten (erkenning van Cyprus, gelijke behandeling voor minderheden) gewoon niet bewegen, tijdens dit bezoek van de Paus heeft de president nog zijn veto gebruikt om een nieuwe wet tbv gelijke behandeling te blokkeren.

Deze Paus heeft ��n agenda met meerdere aandachtspunten. De Paus komt op voor de onderdrukten zoals elke Christen dat behoort te doen. In dit geval zijn de onderdrukten onze broeders van de Orthodoxe Kerk.

Wat is er mis mee dat de Paus 'aan de macht is'. Je kan dat zien als een andere uitleg als 'dat hij de Kerk nu bestuurd'.  Deze Paus leidt de Kerk op een tot nu toe goede manier, hij is diplomatiek als het moet, theologisch zeer geleerd, heeft een diep geloof en een heldere kijk op hoe de wereld er nu voor staat.

Ik heb nog geen onhandig optreden en onhandige uitspraak kunnen ontdekken. Zijn uitspraak in Regensburg was niet onhandig, de Moslimwereld (en de media) hebben die uitspraak gewoon nooit goed gelezen. Zijn gehele redevoering aldaar getuigde van grote wijsheid.

Ik hecht meer waarde aan dit stuk!

Problematische aspecten van de toespraak

Ik meen op zijn minst een viertal zeer problematische aspecten te ontwarren in de tekst van de pauselijke toespraak:

a. Islam als kwaadaardige religie

De paus bedient zich van een 700 jaar oud citaat van een christelijk Byzantijns keizer:

�Laat me dan zien wat Mohammed voor vernieuwingen heeft gebracht, dan zul je alleen boosaardige [Engels: 'evil'] en onmenselijke [Engels: 'inhuman'] dingen tegenkomen, zoals zijn opdracht het geloof dat hij predikte met het zwaard te verspreiden�

De paus geeft geen direct waardeoordeel mee met dit citaat. In krantenartikels lezen we dat de paus het niet goed- of afkeurt, maar uit de context blijkt wel dat hij het citaat gebruikt om een case op te bouwen over rede en religie waarbij de rede geweld verwerpt, waarmee hij de geldigheid van het citaat impliciet legitimeert. Daarover straks meer.

Laten we eerst het eerste deel van het citaat bekijken, luidens het welke profeet Mohamed alleen maar boosaardige en inhumane zaken naar de mensheid gebracht heeft. Het behoeft geen verdere uitleg dat dit zowat neerkomt op het compleet met de grond gelijk maken van de islam.

Er wordt hier gezegd, zeer letterlijk, dat de islam een boosaardige godsdienst is, waarmee we 700 jaar terug in de tijd gekatapulteerd worden. De paus leidt ons m.a.w. binnen in de logica van de kruistochten, een periode uit de geschiedenis die muslims nog lang niet vergeten zijn (niet in het minst omdat president Bush hen er bij de aanvang van zijn oorlog tegen terreur aan herinnerde door zijn opzet een �kruistocht� te noemen). In de muslimwereld worden de kruistochten beschouwd als een ware genocide, uitgevoerd door de christenen die een massale slachting van muslims aanrichtten in de naam van God. Die tijdsgeest evoceren, is geen verstandige zaak.

Het is hier gepast even aan te stippen dat het woord kruistocht in het hedendaagse Westerse taalgebruik nog altijd in positieve zin gebruikt wordt om prijzenswaardige inspanningen aan te duiden die men zich getroost voor het goede doel. Met andere woorden: een woord dat in de muslimwereld herinneringen oproept aan een massamoord om de islam uit Europa te houden, is iets dat in het Westen nog altijd in positieve zin gebruikt wordt. En het is die geest die opgeroepen wordt door het gebruik van een 14de eeuws citaat van een christelijk Byzantijnse keizer die de islam duidelijk zeer vijandelijk gezind was, woorden die aangewend worden door een paus die al eerder liet verstaan dat hij Europa opnieuw in het christendom wil verankerd zien.

b. Bestendigen van de mythe van verspreiding van de islam met het zwaard

Dat islam "met het zwaard" verspreid werd/wordt, is een hardnekkige mythe die nochtans al decennia geleden door Westerse geleerden weerlegd werd. Historicus De Lacy O'Leary schreef in 1923:

�Geschiedenis maakt nochtans duidelijk dat de legende van fanatieke muslims die de wereld overspoelen en islam met de punt van het zwaard opleggen aan overwonnen rassen een van de meest fantastische absurde mythes is die historici ooit hebben herhaald.� (Islam At Crossroads, London, 1923, p. 8)

Dat de westerse studie van de islam van oudsher een haast exclusief christelijk gebeuren was, is niet vreemd aan de hardnekkigheid van deze mythe. Het christendom beschouwde de snel aanhangers winnende islam als een bedreiging voor het eigen ledenbestand en had er zelf alle belang bij de islam in een negatief daglicht te stellen.

Het is inderdaad zo dat muslimlanden, net als andere landen trouwens (ook hier bij ons, denk maar aan de talrijke oorlogen in onze regio), de voorbije eeuwen in geopolitieke oorlogen verwikkeld geweest zijn. Maar dat aan de islam toeschrijven houdt geen steek.

Vooreerst is het vanuit de leer verboden islam aan anderen op te leggen. Godsdienstvrijheid niet alleen een fundamenteel koranisch recht maar is het zelfs een hoeksteen zonder dewelke Islam onmogelijk is. Dit thema kwam reeds aan bod in verschillende Koran Notities, te weten:

• "Godsdienstvrijheid in de Islam", een algemene inleiding in de leerstellige basis van de godsdienstvrijheid in de islam.
• "Koranische Pyschologie: een reis naar het (inwendige) paradijs waarin ook vanuit het perspectief van de Koranische psychologie en persoonlijkheidsevolutie de cruciale rol van godsdienstvrijheid in de islam belicht wordt en waaruit overduidelijk blijkt dat er zonder godsdienstvrijheid van islam geen sprake kan zijn (islam betekent overgave aan God, iets wat onmoglijk is wanneer men niet vrij is dat te doen)
• "Koran en Mensenrechten: hefboom of hindernis voor integratie, waarin godsdienstvrijheid als centraal door de Koran gegarandeerd recht gesitueerd wordt in de context van andere rechten.
• en ten slotte "Moskee en staat: een moeilijke verhouding waarin ook vanuit het perspectief van de verhouding tussen moskee en staat, de centrale rol van godsdienstvrijheid belicht wordt.

Daarnaast spreekt ook de geschiedenis van de verspreiding van de Islam de mythe van gewelddadige bekeringen onder dwang tegen. Een paar voorbeelden maken dat duidelijk. Zo zijn er, niettegenstaande de Arabische wereld gedurende 1400 jaar onder muslimleiderschap stond (op een paar jaar Engels en Frans bestuur na) 14 miljoen Arabische Koptische christenen - dat zijn mensen die van generatie op generatie christen zijn. Als islam werkelijk met dwang opgelegd zou worden, zou er na 1400 jaar islamitisch bewind toch geen enkele Arabische Koptische christene meer zijn, laat staan dat er 14 miljoen zijn.

Indi� werd gedurende bijna 1000 jaar door muslims geregeerd. Nochtans is 80% van de bevolking niet-Muslim. Ook dit ontkracht de mythe dat onder islamitisch bewind iedereen tot de islam gedwongen wordt.

Anderzijds, wonen het grootste aantal muslims in Indonesi�. Nochtans is daar nooit een muslimleger geweest. Ook de Oostkust van Afrika kent tal van muslimgemeenschappen. Ook daar is nooit een muslimleger geweest. In de VS en in Europa is de islam momenteel de snelst groeiende godsdienst. Waar is het muslimleger dat dat met dwang doet gebeuren? [2]

Profeet Mohamed was er in weerwil van het vooroordeel helemaal niet op uit islam met geweld te verspreiden. Het wedervaren van Tufayl ibn Amr illustreert dit. Deze man behoorde tot de Dauss stam. Hij kwam naar Mekka, leerde daar Mohamed kennen en bekeerde zich tot de islam. Vervolgens keerde hij terug naar zijn stam, waar hij zijn familie sprak over de islam � ieder lid van zijn familie bekeerde zich tot de islam. Nu wou hij ook zijn stamgenoten uitnodigen tot de islam. Op Abu Hurairah na, weigerde iedereen zich tot de islam te bekeren. Tufayl was erg teleurgesteld en ging samen met Abu Hurairah terug naar Mekka. Hij zei aan Mohamed dat zijn stamgenoten zich aan allerlei kwaad bezondigden en vroeg de profeet zijn stam te vervloeken en tegen hen ten oorlog te trekken, maar Mohamed zei tegen hem:

�Keer terug naar je mensen en nodig hen uit tot de Islam en wees beminnelijk tegenover hen.� (uitspraak van Profeet Mohamed) [3]

Ik wil hier ook verwijzen naar mijn Koran Notitie: �zet de Koran aan tot geweld?� waarin een aantal door het Westen vaak geciteerde verzen als vermeend bewijs van het gewelddadig karakter van de islam, van uitleg voorzien worden, een analyse waaruit blijkt dat deze verzen bij nader inzicht hoegenaamd niet oproepen tot geweld maar integendeel bedoeld zijn om geweld te beteugelen en te voorkomen.

Ge�nteresseerde lezers kunnen zich verdiepen in de Koran Notitie �Omgaan met niet_muslims� en �Liefde is mijn fundament�.

Islam met geweld opleggen, is een interpretatie die door de mainstream van de islam volledig en zeer krachtig verworpen wordt. Geloof opleggen met geweld is de totale antithese van islam. Bekering onder dwang associ�ren met de islam doet de waarheid geweld aan en is een ernstige belediging aan het adres van muslims. Als het de paus er om te doen was het algemene thema van "bekeringen onder dwang" aan te pakken en duidelijk te verwerpen, dan had hij kunnen putten uit dergelijke voorvallen in het eigen christelijk verleden en had hij die kunnen veroordelen. Daarmee zou hij zijn punt zeer duidelijk kunnen maken hebben zonder de islam en de muslims te beledigen.

c. De context van het citaat: geloof en rede � en islam als irrationele godsdienst

In welke context gebruikt de paus dit citaat?

De paus stelt dat de keizer geweten moeten hebben dat Koran 2:256 zegt �er is geen dwang in de godsdienst�, maar vervolgt "dat dit volgens experten ��n van de soeras uit de vroege periode is van Mohamed, waarin Mohamed nog geen macht had en bedreigd werd". Maar, vervolgt de paus, "de keizer kende natuurlijk ook de instructies die later ontwikkeld werden in de Koran over heilige oorlog". En het is dan dat hij het controversi�le citaat aanhaalt, waarin gezegd wordt dat de islam met het zwaard verspreid wordt � waaruit toch wel blijkt hoe de paus tegenover dit citaat staat.

Hij vervolgt:

�Het doorslaggevende statement in dit argument tegen bekering onder geweld is als volgt: niet in overeenstemming handelen met de rede, gaat in tegen de natuur van God. De editor, Theodore Khoury merkt op: "Voor de keizer, als een Byzantijn die gevormd is door de Griekse filosofie spreekt die uitspraak voor zich. Maar voor muslim leerstellingen is God absoluut transcendent. Hij is niet gebonden aan categorie�n, zelfs niet aan die van de rede."�

Daarmee stelt de paus dus dat godsdienstvrijheid in de islam iets is dat door latere instructies afgeschaft werd (waar de mainstream islam het helemaal niet mee eens is) en vervangen werd door instructies die inhielden dat islam met het zwaard moet verspreid worden, een eeuwenlang herhaald vooroordeel tegenover de islam. Dat dit niet strookt met de werkelijkheid, mag blijken uit een analyse van deze �instructies� in Koran Notitie "2et de Koran aan tot geweld, waaruit zoals reeds aangestipt blijkt dat deze verzen juist dienen om geweld te beteugelen en de voorkomen.

Door deze opbouw, zet de paus, nadat hij zich van een citaat bediende waarin de islam boosaardig en inhumaan genoemd wordt, en bekering onder dwang geassocieerd wordt met de islam (terwijl het in de islam uitdrukkelijk verboden is) ook een krachtige evocatie neer van de islam als irrationele godsdienst. Hij laat immers verstaan dat in het christendom geweld niet kan omdat het door de rede beteugeld wordt, terwijl de islam helemaal geen rede zou kennen. Het gaat dus van kwaad naar erger.

Het is niet in overeenstemming te brengen met de werkelijkheid dat de rede in de islam geen rol speelt. Integendeel, de islam stelt zich voor als een godsdienst die tegelijk de rede en het verstand aanspreekt. De openbaringen aan de profeten verdiepen het begrip van het onderscheid tussen goed en kwaad, maar dit neemt niet weg dat mensen via redeneren en vergaren van kennis tot dezelfde conclusie zouden kunnen komen als met geloven zodat er tussen openbaring en rede geen tegenstelling is. De rede speelt een grote rol in de islam en gaat eigenlijk overgave vooraf . Em.Prof. Dr. De Ley stelt het in "Het Klassiek Arabisch Denken als volgt:

� In de islam, daarentegen, geldt het geloof (al-�m�n) in de eerste plaats als een "instemming" (tasd�q) met de boodschap van de Profeet; en om geldig te zijn, moet deze instemming, althans in principe, gebaseerd zijn op een correcte, verstandelijke conclusie, en dus op kennis. Het argumenteren gaat m.a.w. vooraf aan geloven in de zin van zich "overgeven" of "toevertrouwen" (isl�m), en wel als een fundering en voorwaarde voor dit laatste. Dat betekende evenwel niet dat in de praktijk per se ieder��n bij machte moest zijn om zijn of haar geloofsopvattingen rationeel te onderbouwen (cf. het principe van taql�d, of "navolging", dat gold voor de minder-onderlegde gelovige). � (hoofstuk 1, Islam & Rationalisme: mens- & wereldvisie van de Muctazila Kal�m)

De paus negeert de hele rationele onderbouw alsook het gegeven dat veel van het Griekse gedachtegoed uitgerekend via de islamitische Arabische wereld naar het Westen gekomen is. Integendeel, herneemt en bestendigt hij het klassieke en vijandige vooroordeel dat de islam "irrationeel" is.

d. Bestendiging van de misvattingen rond de �Heilige Oorlog�

Tenslotte wil ik aanstippen dat de Kerkvader het woord "heilige oorlog" gebruikt wanneer hij het heeft over bekeringen onder geweld die hij middels zijn citaat associeert met de islam, een zaak die volgens hem verworpen moet worden.

Eerst en vooral, moet opgemerkt worden dat het concept �heilige oorlog� niet van de islam afkomstig is (het wordt daar zelfs ondubbelzinnig verworpen) maar een christelijk concept is dat ingevoerd werd door een van de verre voorgangers van de huidige paus.

De islam kent geen concept van heilige oorlog in de zin van een oorlog om het geloof op te leggen aan anderen. Zoals hierboven reeds gemeld was de muslimwereld � net als de christelijke wereld � in de eerste eeuwen na Mohamed verwikkeld in geopolitieke oorlogen, maar dat toeschrijven aan de islam of zelfs maar impliceren dat �geloof verspreiden met geweld� inherent is aan de islam, doet de waarheid geweld aan.

Voor zover de paus met heilige oorlog het concept jihad bedoelt (en hoewel ik het woord in de Engelse versie van de tekst nergens terugvind en er daarin enkel sprake is van Heilige Oorlog, kan men zich toch afvragen wat hier anders bedoeld wordt dan jihad - het zal in elk geval algemeen zo begrepen worden) is de belediging zo mogelijk nog erger want jihad behoort tot de meest sacrale aspecten van de islam. Jihad, wordt ten gronde uitgelegd in de Koran Notitie "Jihad, geloof in woord en daad. Jihad is g��n �heilige oorlog�, het is een streven om het best mogelijke te doen in alle mogelijke omstandigheden. Het is een vorm om God te eren door het doen van goede werken, het voortdurend werken aan de eigen persoonlijkheid in de richting van een tolerante, rechtvaardige, integere, enz. persoon. Het staat ook voor geweldloos verzet tegen sociaal onrecht en verdrukking, en is het middel bij uitstek om mensen individueel en collectief naar een hoger moreel bestaansvlak te voeren, in de richting van een rechtvaardige, verdraagzame samenleving die bestaat uit rechtschapen en verantwoordelijke mensen.

Slechts in zeer uitzonderlijke gevallen, wordt ook geweld toegestaan � met name om zich te verdedigen tegen een aanval na uitputting van alle andere mogelijkheden om de aanval af te slaan. Maar zelfs dan gelden daarvoor zeer strikte en moreel hoogstaande gedragscodes die in de eerder genoemde Koran Notitie uitgewerkt worden.

Het vereenzelvigen van jihad met bekering onder dwang, gaat helemaal in tegen de islam en doet de geloofsbeleving van een miljard muslims duidelijk geweld aan.

Voor muslims is jihad het beste geven van zichzelf in alle mogelijke omstandigheden (en daarop staat, op zeer nauwkeurig gedefinieerde omstandigheden zoals in een wettige oorlog na, zelfs een nadrukkelijk verbod op het gebruik maken van geweld). Het is een concept dat innig verweven is met de verheerlijking van God maar ook met de sociaal emancipatorische kracht van de islam omdat het een recht (en soms zelfs een plicht) inhoudt om het op te nemen voor mensen die verdrukt worden en om zich te verweren tegen oppressie.

Dat de paus (die aan het concept duidelijk een andere betekenis toekent, in lijn met een eeuwenoude misvatting over de islam die door historici al lang rechtgezet is, met name een "bekering onder dwang" - wat op zich al voldoende belediging is omdat daarmee een van de sacraalste concepten uit de islam besmeurd wordt) uitgerekend nu het concept jihad afdoet als "irrationeel", in strijd met de rede, en iets dat verworpen moet worden, op een ogenblik dat de muslimwereld de Westerse "oorlog tegen terreur" meer en meer als een imperialistische oorlog en als een nieuwe kolonisatie van de muslimwereld begint te ervaren; doet de zaak geen goed. Voor muslims betekent jihad het streven naar het doen van het goede, naar het bewerkstellingen van een rechtvaardige samenleving, en het zich verzetten tegen sociaal en politiek onrecht, tegen verdrukking en tirannie. Dat de paus het concept van jihad (dat de paus weliswaar anders invult) verwerpt, zal bij muslims (die aan jihad een gans andere betekenis geven) overkomen alsof hen gevraagd wordt het recht op verzet tegen onrecht en verdrukking af te zweren. Waarmee helemaal niet gezegd is dat de paus dit zo bedoeld heeft, maar het zal door zijn woordkeuze en door de aaneenschakeling van misvattingen over de islam wel zo overgekomen zijn bij muslims. Dat hij dit doet in een tekst waarin de islam per citaat eerst zwaar beledigd wordt, kwadradeert het effect daarvan nog.

Kortom: door aan de islam een kenmerk van "bekering onder dwang" toe te dichten en dat tot overmaat van ramp te vatten onder de noemer "heilige oorlog", getuigt de paus op zijn minst van een bijzonder groot gebrek aan inzicht in de islam.

Nawoord

Niet alleen de keuze van het zwaar beledigende citaat waarin de islam "boosaardig" en "onmenselijke" genoemd wordt is problematisch, de hele context waarin het citaat ingebed is, is problematisch en ademt een vijandig beeld van de islam uit dat gebouwd is op eeuwenoude vooroordelen en misvattingen over de islam en dat haaks staat op hoe muslims de islam beleven. In zijn toespraak, geeft de paus blijk van een beeld van de islam dat inderdaad gebaseerd lijkt op wat 700 jaar oude antagonistische christelijke publicaties erover stellen, publicaties die geschreven zijn in een tijdsgeest waarin het christendom een vernietigende oorlog tegen de islam verwikkeld was om de islam uit Europa weg te houden. Deze sfeer evoceren, is niet bepaald een wenselijke zet te noemen.

Professor Huston Smith van MIT schrijft in zijn boek "The Religions of Man", dat momenteel in sommige regio's waar het christendom en de islam in concurrentie verwikkeld zijn voor "bekeerlingen", islam aan een ratio van 10 tegen 1 aan de winnende hand is. [4] Heeft het oprakelen van het vijandsbeeld van de islam daar iets mee te maken? Dat de paus deze uitspraken deed in Duitsland is misschien geen toeval. Ook Duitsland kent een aanzienlijke, en groeiende muslimgemeenschap terwijl de paus er geen geheim van maakt dat hij Europa opnieuw in het christendom wil verankerd zien. Misschien is de evocatie van een middeleeuws vijandsbeeld zijn manier om een poging te doen om de stroom van bekeringen tegen te gaan, wie zal het zeggen? Alleen de kerkvader weet wat hij met zijn toespraak beoogde.

Maar door een dergelijk discours te houden, en eeuwenoude misvattingen over de islam te herhalen en te bestendigen, en dat dan nog te doen onder de noemer van een toespraak die het over "de rede" heeft, gooit hij wel olie op het vuur van een labiele en explosieve internationale toestand.

Ik wil afronden met een dubbele wens.

Enerzijds hoop ik dat de Kerkvader lering trekt uit de reacties die hij ontving op zijn toespraak, en dat de openheid die hij anderen verwacht ook zelf zal tentoon spreiden, om zijn beeld over de islam bij te stellen en in overeenstemming te brengen met hoe muslims de islam beleven. Ik hoop dan ook dat hij zich in het vervolg zal laten inspireren door wat zijn islamitische mainstream tijdsgenoten hem over de islam kunnen leren, in plaats van door wat 700 jaar oude zeer islam-vijandige antagonistische geschriften hem vertellen. Naderhand zei de paus dat hij spijt heeft - niet over wat hij zei maar over het feit dat zijn woorden volgens hem verkeerd begrepen worden en over het feit dat muslims zo woedend reageren. Volgens hem, was zijn toespraak niets anders dan een uitnodiging tot een eerlijke en openhartige dialoog. Het mag duidelijk zijn dat een "uitnodiging tot dialoog" weinig weegt als ze een zo vijandig en neerbuigend beeld van de islam vertolkt. Om een dialoog aan te gaan, zal het het beeld dat over de islam opgehangen wordt eerst en vooral ontdaan moeten worden van eeuwenoude hier door de paus weer opgerakelde vooroordelen waarvan hij zich spijts de vele reacties, nog altijd niet bewust lijkt.

Tweedens, hoop ik nadrukkelijk dat muslims zich in hun reactie op dit incident zullen houden aan de voorschriften van hun religie, die ik uitwerkte naar aanleiding van de cartoonrel, die opgetekend staan in de Koran Notitie "Hoe reageren op een provocatie?" en die er in het kort gezegd op neerkomen dat muslims zich in hun reactie op een provocatie of belediging gehouden weten aan richtlijnen van vreedzaamheid, vergevingsgezindheid, waardigheid en geduld in een streven om elke situatie - ook een zwaar beledigende - reeds van in de eerste seconde te proberen keren in de richting van een betere verstandhouding, wederzijds begrip en een rechtvaardige samenleving. Geweld is hoe dan ook verboden.

It takes two to tango. Laten we dus hopen dat beide partijen zo snel mogelijk gemeenschappelijke grond zullen zoeken en vinden.

_______________________________

Voetnoten

1. vertaald uit de integrale tekst van de toespraak van de paus in het Engels op de website van de BBC - http://news.bbc.co.uk/1/shared/bsp/hi/pdfs/15_09_06_pope.pdf
2. "Islam spead by sword?", New Zealand Muslim Community - http://www.nzmuslim.net/viewarticle-46.html
3. "Islam: Spread By The Sword? A Brief Analysis and Responses to Critics", Mohd Anisul Karim.
4. "Islam spread by the sword? The myth and the reality", Sherif Mohammed - http://www.themodernreligion.com/convert/sword.html

De Paus heeft nooit gezegt voor toetreding te zijn. Dat heeft de Turkse premier gezegt. De Paus heeft gezegt dat hij hoopt dat Turkije kan voldoen aan de voorwaarden, dat zegt niets of voor of tegen toetreding zijn. Ik ben persoonlijk tegen de toetreding en zeg wel dat ik hoop dat Turkije kan voldoen aan de voorwaarden, puur omdat het goed is voor het land en de mensen die in dat land wonen.

In Regensburg heeft hij een Byzantijnse keizer geciteerd en hij zegt daarbij zelfs nog dat de keizer had moeten weten van bepaalde koranversen die de uitspraak van de keizer in zekere zin onderuit halen. Over het geheel gezien probeert de Paus niemand aan te vallen, als je je echter zonodig wilt beperken tot de betreffende uitspraak dan valt de Paus nog eerder de keizer aan op het bewust buiten beschouwing laten van koran versen die hij moet hebben gekent. Dat de media er wat anders van maakt is jammer, en juist jij als moslim die zoals iedereen hier altijd de media beschuldigd van foute berichtgeving zou moeten weten dat de media niet altijd even goed weergeeft wat er werkelijk aan de hand is. Kijk dus verder. De Paus heeft in Regensburg een hele toespraak gehouden die op geen enkel punt de islam beledigd, of je moet je aangesproken voelen op zijn betoog dat geweld voor geloof tegen God ingaat, hij citeerd een keizer die de islam heeft beledigd en door de manier waarop hij deze keizer citeerd beledigd hij nog eerder de keizer dan de islam.