16. Paul Cliteur.

Ik begrijp eenvoudigweg niet hoe je kunt geloven dat een samenleving vredig KAN zijn als er geen vrijheid van meningsuiting is.

Beste Alzukar,

Natuurlijk heb je gelijk in het gegeven dat we onze verantwoordelijkheid dienen te kennen. Paul Citeur is behalve filosoof, ook een provocateur.

Maar, en daar draait de essentie van mijn betoog om, het is onaanvaardbaar geweld te gebruiken en/of dreigementen te uiten jegens andersdenkenden.

Er zijn op deze site moslims en moslima's die door anderen weer als provocateur kunnen worden aangezien. Hebben die 'anderen' dan enig recht moslims te vermoorden en te bedreigen?

Neen, en daarin dien je compromisloos te zijn.

groetjes,

Beste Alzukar,

Daar zijn WIJ het dus met elkaar eens. Valt het je trouwens op hoeveel eenzelfde reacties van rechtvaardigheid door moslims/moslima's hier geschreven zijn?

En daar maak ik me ernstig zorgen over.

Beste Alzukar,

Ik heb het hier niet over de mens, maar de ideologie/geloof, die de mens maakt tot wat hij/zij is.

groet,

Beste Alzukar,

Ik ben zelf ex-katholiek. Heb afstand genomen. Toch zie ik een essentieel verschil tussen het katholisme en de islam; het katholisme kent(ook in het verleden) geen wetgeving als de sharia.

En dat maakt m.i de situatie ernstiger.

groet,

God gehoorzamen tot daaraan toe; het gepeupel dat in Zijn Naam meent de Waarheid te kennen, schept onschuldige bloedbaden; inshallah.

17.MINA AHADI

Beste Moslima82,

Het is geen enkel probleem dat JIJ volgens allah's wetten wilt leven.

Ik kijk naar wat allah's wetten hebben gebracht; onderdrukking.

Is mijn God niet.

groet,

Allah kan meer dan je denkt hoor,

Hij kan bv jou hele plafond op je laten vallen....

Islam is geen onderdrukking zelfs niet in de shariah gebieden,

Ik heb het ook over de shariah van vroeger.

Daar leefden de moslims en christenen rustig samen ze betaalden zelfs beetje geld en werden dan beveiligd door de moslims tegen hun vijanden.

salaam aleykoum

Ik heb geen kennis over het bedrag zie het net als nu nu betalen we ook belasting.

Ik kwam onderstaande stukje tegen op ontdekislam,zet het hier ook effe neer.

De Islam is de religie van vrede en barmhartigheid voor alle mensen. Allah (Verheven is Hij) zegt in de Koran:

Dit zijn duidelijke bewijzen voor de mensheid en een leiding en barmhartigheid voor een volk dat overtuigd is. [Koran 45:20]

De Islam bevat goedheid en profijt voor alle levende wezens, zowel voor degenen die erin geloven als voor niet-moslims. Wat betreft de goedheid van de Islam tegenover niet-moslims, het grootste bewijs hiervoor zijn de rechten die de Islam voor hen heeft voorbehouden en het bijna onvoorstelbare niveau van religieuze tolerantie dat de moslims hun hebben getoond, zelfs in tijden waarin moslims in oorlog waren met niet-moslims en overwinningen op hen behaalden. Onbevooroordeelde niet-moslim historici getuigen van deze feiten, zoals de Patriarch Ghaytho, die zegt:

"De Arabieren, die de Heer de macht over de wereld heeft gegeven, behandelen ons zoals u weet. Zij zijn geen vijanden van het christendom. Inderdaad, zij prijzen onze gemeenschap, behandelen onze priesters en heiligen met waardigheid en bieden hulp aan onze kerken en kloosters." (Arthur Stanley Tritton, The People of the Covenant in Islam, blz. 158)

De Amerikaanse historicus Will Durant zegt:

"Ten tijde van het Omajjadische kalifaat genoten de mensen van het verbond, christenen, zoroastrianen, joden en sabi�rs een mate van tolerantie die wij zelfs vandaag de dag niet vinden in christelijke landen. Zij waren vrij om de rituelen van hun religies uit te oefenen en hun kerken en tempels werden behouden. Zij genoten anatomie in de zin dat zij onderworpen waren aan de religieuze wet van hun geleerden en rechters." (Will Durant, The Story of Civilization, deel 13, blz. 131-132)

De Britse arabist Rom Landau schreef:

"In tegenstelling tot het christelijke rijk, dat het christendom probeerde op te leggen aan zijn onderdanen, erkenden de Arabieren de religieuze minderheden en accepteerden hun aanwezigheid. Christenen, joden, en zoroastrianen stonden bij hen bekend als de Mensen van het Verbond; met andere woorden, de naties die een beschermende status genoten." (Rom Landau, Islam and the Arabs, blz. 119)

De Islam heeft degenen die een andere religie aanhangen nooit gedwongen om zich te bekeren, maar verklaarde hun complete vrijheid om hun eigen geloof te kiezen en verbood de moslims om hen te dwingen of onder enige druk te zetten om de Islam te omarmen. De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) was gewoon om de mensen de keuze te geven tussen het aannemen van de Islam en het behouden van hun eigen religie. Dit deed hij enkel nadat hij een overeenkomst met hen sloot waarin zij inwoners van de staat zouden worden en veilig zouden zijn met betrekking tot hun religie, hun persoonlijke veiligheid en hun bezit. Op deze manier genoten zij van de bescherming van het verdrag van Allah en Zijn Boodschapper (vrede zij met hem). Het is om deze reden dat er naar niet-moslims verwezen wordt met de term dhimmies.

Boeraydah (moge Allah met hem zijn) zei:

"Wanneer de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) een leider aanstelde over een leger of expeditie, was hij gewoon om hem op te dragen om Allah te vrezen in zichzelf en om de moslims met hem goed te behandelen. Daarna zei hij: 'Strijd in de Naam van Allah op de weg van Allah. Strijd tegen degenen die ongelovig zijn aan Allah. Strijd en steel niet van de oorlogsbuit, pleeg geen verraad, vermink niet en dood geen kinderen. Wanneer jij jouw vijanden van onder de veelgodenaanbidders treft, nodig hen dan uit tot drie zaken. Als zij ��n van deze drie zaken aanvaarden, accepteer dit dan van hen en doe hen geen kwaad. Nodig hen uit tot de Islam. Als zij gehoor aan jou geven, aanvaard dit dan van hen en doe hen geen kwaad. Nodig hen vervolgens uit tot het emigreren van hun land naar het land van de emigranten. Vertel hun dat als zij dit doen, zij dezelfde rechten en plichten hebben als de emigranten. Maar als zij weigeren te emigreren, vertel hun dan dat zij dezelfde status hebben als de nomadische moslims. Zij zullen, net zoals de rest van de gelovigen, onderworpen worden aan de wet van Allah en zij zullen geen recht hebben op de oorlogsbuit of de buit die zonder strijd verkregen wordt, tenzij zij deelnemen aan de strijd met de moslims. Maar als zij weigeren, vraag hun dan om de djizyah (belasting die een niet-moslim die in een Islamitisch land leeft, betaalt, waardoor hij bescherming en veiligheid geniet) te betalen. Als zij gehoor aan jou geven, aanvaard dit dan van hen en doe hen geen kwaad. Maar als zij weigeren, zoek dan hulp bij Allah en strijd tegen hen." (Sahieh Moeslim 1731)

Deze richtlijnen van de Profeet (vrede zij met hem) komen overeen met de Woorden van Allah (Verheven is Hij):

Er is geen dwang in de religie. De rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling. Wie dan ongelovig is aan de Taaghoet (alles wat buiten Allah aanbeden wordt) en gelooft in Allah, die heeft waarlijk het stevigste houvast gegrepen dat niet kan breken. En Allah is Alhorend, Alwetend. [Koran 2:256]

Over dit vers zegt de Amerikaanse geleerde Edwin Calgary het volgende:

"Er is een nobel vers in de Koran dat gevuld is met waarheid en wijsheid en dat bekend is bij alle moslims. Alle andere mensen zouden het ook moeten kennen. Het is het vers dat zegt dat er geen dwang is in de religie." (T. Cuyler Young, Near Eastern Culture & Society, blz. 163-164)

Dit vers werd geopenbaard met betrekking tot een aantal mensen van de Ansaar. Toen de Islam tot hen kwam, hadden zij volwassen kinderen die jood of christen waren. Zij probeerden hen te dwingen om de nieuwe religie te omarmen, waarna dit vers werd geopenbaard om hen hiervan te weerhouden. (Alie ibn Ahmed al-Waahidie, Ashaab an-Noezoel, blz. 58)

De Amerikaanse auteur James Michener schreef:

"Geen andere religie in de geschiedenis heeft zich zo snel verspreid als de Islam. Het westen heeft wijdverbreid geloofd dat deze opwelling van religie mogelijk werd gemaakt door het zwaard. Maar geen moderne geleerde aanvaard dit idee en de Koran is expliciet in het steunen van de vrijheid van geweten." (James A. Michener, Islam: the Misunderstood Religion, blz. 88)

De Britse arabist De Lacy O'Leary zegt:

"De geschiedenis maakt echter duidelijk dat de legende van fanatieke moslims die over de wereld gaan en de Islam aan het punt van het zwaard opdringen aan overwonnen rassen, ��n van de meest absurde fabels is die historici ooit hebben naverteld." (De Lacy O'Leary, Islam at the Crossroads, blz. 8)

De kaliefen waren gewoon om hun militaire leiders die op weg gingen naar de strijd, op te dragen stappen te nemen om deze zaak te garanderen. Een voorbeeld hiervan is het bevel van Aboe Bakr as-Siddieq (moge Allah tevreden met hem zijn) aan Oesaamah ibn Zayd (moge Allah tevreden zijn met hem en zijn vader):

"Voorwaar, ik draag jou tien zaken op: dood geen vrouwen, kinderen of bejaarden, hak geen vruchtbomen om, verniel geen huizen, slacht geen schapen of kamelen behalve voor voedsel, verdrink en verbrand geen palmbomen, wees niet trouweloos en wees niet laf. Jullie zullen langs mensen komen die zich hebben toegewijd in de kloosters, laat hen dus met datgene waaraan zij zich toegewijd hebben." (Ibn Djarier at-Tabarie, Taariekh ar-Roesoel wal-Moeloek, deel 3, blz. 226-227)

Een ander voorbeeld is het verdrag van 'Oemar ibn al-Khattaab (moge Allah tevreden met hem zijn) met de mensen van Ieliyaa-, oftewel Jeruzalem:

"Dit is de bescherming die de dienaar van Allah, 'Oemar, Leider der Gelovigen, geeft aan de mensen van Ieliyaa-: hij geeft hen de bescherming van zichzelf, hun bezittingen, hun kerken, hun kruisen en eenieder die zich hier bevindt, of hij nu ziek of gezond is, evenals eenieder van hun gemeenschap. Hun kerken zullen niet bezet of vernield worden, noch zal iets daarvan verwijderd worden: geen meubels, geen kruisen en geen geld. Zij zullen niet gedwongen worden hun religie te verlaten, noch zal iemand van hen kwaad worden gedaan." (Ibn Djarier at-Tabarie, Taariekh ar-Roesoel wal-Moeloek, deel 3, blz.609)

Sinds de tijd van de Rechtgeleide Kaliefen hebben de joden en christenen hun aanbiddingen, rituelen en vieringen in vrijheid en veiligheid uitgevoerd, zoals voorgeschreven in de verdragen van Aboe Bakr en 'Oemar (moge Allah tevreden met hen zijn).

Onbevooroordeelde westerse historici bevestigen deze feiten. De Franse psycholoog en socioloog Gustave Le Bon schreef:

"De tolerantie van Mohammed jegens de joden en christenen was werkelijk groots. De stichters van de andere religies die voor hen verschenen, het jodendom en het christendom in het bijzonder, schreven niet zulke vriendelijkheid voor. Zijn kaliefen volgden hetzelfde beleid. Deze tolerantie wordt erkend door zowel sceptici als gelovigen, wanneer zij de geschiedenis van de Arabieren diepgaand bestuderen." (Gustave Le Bon, Arab Civilisation, blz. 128)

Op dezelfde pagina citeert Le Bon de volgende woorden van de Schotse historicus William Robertson:

"De moslims waren als enige in staat om hun ijver voor hun religie te verenigen met tolerantie voor de volgelingen van andere religies. Zelfs wanneer zij zich stortten in de strijd voor de vrijheid voor het verspreiden van hun religie gaven zij degenen die zich niet tot de Islam wilden bekeren de vrijheid om vast te houden aan hun eigen religieuze leringen."

De Engelse ori�ntalist Sir Thomas Arnold schreef:

"Wij hebben geen enkel bericht gehoord van pogingen om niet-moslimminderheden te dwingen de Islam te accepteren of van enige georganiseerde vervolgingen met als doel de christelijke religie uit te roeien. Als ��n van de kaliefen hiervoor had gekozen, zou hij het christendom gemakkelijk overmeesteren, op dezelfde wijze waarop Ferdinand en Isabella de Islam uit Spanje verbanden, en Louis XIV het volgen van het protestantisme een strafbare misdaad maakte in Frankrijk of de joden die 350 jaar lang uit Engeland werden verbannen. In die tijd waren de oosterse kerken volledig ge�soleerd van de rest van de christelijke wereld. Zij hadden geen aanhangers in de wereld, aangezien zij beschouwd werden als ketterse sekten van het christendom. Hun bestaan tot aan de dag van vandaag is het sterkste bewijs voor de tolerantie van de islamitische regering jegens hen." (Thomas Arnold, The Preaching of Islam, blz. 98-99)

De Amerikaanse historicus Lothrop Stoddard schreef:

"De kalief Omar respecteerde de christelijke heilige plaatsen met grote zorgzaamheid en zijn opvolgers vervolgden de lokale christenen niet, noch deden zij de talloze pelgrims kwaad die jaarlijks vanuit elk deel van de christelijke wereld naar Jeruzalem kwamen." (Lothrop Stoddard, The New World of Islam, blz. 13-14)

De realiteit is dat de niet-moslims door de moslims toleranter werden behandeld dan door de andere sekten van hun eigen religie. Thomas Arnold verteld in The Preaching of Islam dat er in die tijd vele mensen waren in Itali� die verlangden naar de Ottomaanse heerschappij. Zij wensten dat zij dezelfde vrijheid en tolerantie konden krijgen die de Ottomanen aan hun christelijke onderdanen gaven, aangezien zij geen hoop hadden dat zij deze konden krijgen onder enige christelijke regering. Verder vermeldt Arnold dat er aan het einde van de 15de eeuw grote aantallen joden vluchtten voor de vervolging in Spanje en toevlucht zochten in het Ottomaanse Turkije. (Thomas Arnold, The Preaching of Islam, blz. 183)

Het eeuwenlange bestaan van niet-moslims in Syri�, Egypte en Moors Spanje is een duidelijk bewijs voor de tolerantie van de Islam. Deze tolerantie leidde zelfs tot de eliminatie van de Islam in sommige landen zoals Spanje, waar de overgebleven christenen gebruikmaakten van de zwakheid die de moslims had getroffen. Zij vielen hen aan en roeiden hen uit door hen te vermoorden en te verdrijven.

De Franse kunstenaar Etienne Dinet schreef:

"De moslims zijn het tegenovergestelde van wat vele mensen geloven: zij gebruikten nooit geweld buiten de Hijaz (gebied in het westen van Saoedi-Arabi� waarin de heilige steden Mekka en Medina zich bevinden). De aanwezigheid van christenen was een bewijs van dit feit: zij behielden hun religie in volledige veiligheid gedurende de acht eeuwen dat de moslims over hun landen heersten. Sommigen van hen hadden hoge posities in het paleis in Cordoba, maar toen deze zelfde christenen de macht in het land kregen, was plotseling hun eerste zorg het uitroeien van de moslims." (Etienne Dinet, The Life of Mohammed: The Prophet of Allah, blz. 332)

Een ander aspect van de tolerantie van de Islam jegens niet-moslims is dat het hen niet dwingt om geregeerd te worden door de Islamitische wetten. De Islam stelt hen vrij van het betalen van de zakaah, welke ��n van de fundamentele pilaren van de Islam is. Bovendien heeft de Islam de militaire dienst in djihaad, wat beschouwd wordt als de kroon van de Islamitische verplichtingen, niet verplicht gesteld voor niet-moslims, hoewel deze dienst profijtelijk is voor zowel de moslimburgers als de niet-moslimburgers.

In ruil voor deze twee vrijstellingen betalen niet-moslims een bescheiden belasting, de djizyah. Sir Thomas Arnold schreef:

"De djizyah was zo licht dat het geen last voor hen vormde, vooral wanneer we in acht nemen dat het hen vrijstelde van de militaire dienst die een verplichting was voor de medeburgers, de moslims." (Thomas Arnold, The Preaching of Islam, blz. 77)

Gustave Le Bon zegt:

"Zij (de moslimkaliefen) lieten hun wetten, voorschriften en geloof intact en legden hun enkel de djizyah op, welke onbeduidend was vergeleken met datgene wat zij voorheen aan belasting betaalden, in ruil voor het behouden van hun veiligheid." (Gustave Le Bon, Arab Civilisation, blz. 605)

Al-Qaadie Aboe Yoesoef (moge Allah hem genadig zijn) zei over de verplichting van de djizyah:

"De djizyah is enkel verplicht voor de mannen onder hen, niet voor de vrouwen en kinderen. Degene die een ruim inkomen heeft, dient 48 geldstukken te betalen. Degene die een gemiddeld inkomen heeft, dient 24 geldstukken te betalen. Degene die een krap inkomen heeft en met zijn handen de kost verdient, dient 12 geldstukken te betalen. Dit bedrag dient ��nmaal per jaar van hen genomen te worden. De djizyah mag niet genomen worden van de behoeftige die liefdadigheid ontvangt, noch van de invalide. Verder mag de djizyah niet genomen worden van de bejaarde die niet in staat is om te werken en niets bezit, noch van degene die geestelijk gestoord is." (Al-Qaadie Aboe Yoesoef, Kitaab al-Kharaadj, blz. 132, licht ingekort)

Verder zei hij:

"Niemand van de Mensen van het Verbond mag getuchtigd worden bij het weigeren van het betalen van de djizyah. Men mag hen niet in de zon laten staan (bij wijze van tuchtiging) noch iets anders bij hen verrichten. Ook mogen zij niet lichamelijk worden aangetast, maar zij dienen zachtaardig te worden behandeld." (Al-Qaadie Aboe Yoesoef, Kitaab al-Kharaadj, blz. 133)

De Duitse historicus Adam Mez schrijft het volgende:

"Aangezien de islamitische wet specifiek voor moslims was, stond de islamitische staat het de mensen van andere religie toe om naar hun eigen rechtbanken te gaan. Wat wij over deze rechtbanken weten, is dat zij kerkelijke rechtbanken waren en prominente spirituele leiders waren de opperrechters. Zij schreven een groot aantal boeken over het canonieke recht en hun regels beperkten zich niet tot de zaken van persoonlijke status. Zij bevatten ook kwesties als het erfrecht en veel van de geschillen tussen christenen waarbij de staat niet betrokken was." (Adam Mez, The Renaissance of Islam, deel 2, blz. 85)

Gustave Le Bon zegt:

"De Arabieren hadden gemakkelijk verblind kunnen raken door hun eerste overwinningen en de onrechtmatigheden kunnen verrichten die veroveraars gewoonlijk verrichten. Zij hadden hun verslagen tegenstanders kunnen onderdrukken of kunnen dwingen hun religie te omarmen, welke zij over de hele wereld wensten te verspreiden. De Arabieren vermeden dit echter.

De vroege kaliefen, die een politiek genie bezaten dat zeldzaam was in proponenten van hun nieuwe religies, beseften dat religies en systemen niet met geweld opgelegd kunnen worden. Aldus behandelden zij de mensen van Syri�, Egypte, Spanje en elk land dat zij overnamen met grote vriendelijkheid, zoals wij gezien hebben. Zij lieten hun wetten, voorschriften en geloof intact en legden hun enkel de djizyah op, welke onbeduidend was vergeleken met datgene wat zij voorheen aan belasting betaalden, in ruil voor het behouden van hun veiligheid. De waarheid is dat volkeren nooit tolerantere veroveraars hadden gekend dan de moslims of een religie toleranter dan de Islam." (Gustave Le Bon, Arab Civilisation, blz. 605)

De Islam is de religie van rechtvaardigheid. Allah (Verheven is Hij) heeft de moslims opgedragen om rechtvaardig te zijn voor alle mensen en in alle zaken, en Hij heeft onderdrukking en onrecht voor hen verboden.

Vele seculiere schrijvers en historici hadden geen andere keuze dan de rechtvaardigheid van de Islam voor niet-moslims te erkennen. De Britse historicus, H. G. Wells, schreef het volgende:

"De islamitische leringen hebben geweldige tradities achtergelaten voor billijke en vriendelijke omgangsvormen en gedragingen en inspireren mensen tot nobelheid en tolerantie. Dit zijn humane leringen van de hoogste orde en tegelijkertijd praktisch. Deze leringen riepen een gemeenschap in het leven waarin hardvochtigheid en collectieve onderdrukking het minst waren vergeleken met alle andere voorgaande gemeenschappen." (Moestafa as-Sibaa'ie, Min Rawaa-i' Hadaaratina, blz. 146)

Sir Thomas Arnold behandelt de strijd tussen de rivaliserende christelijke sekten, die elkaar onophoudelijk naar de keel vlogen gedurende de eerste eeuwen van de Islamitische heerschappij:

"De islamitische principes van tolerantie verboden deze handelingen die altijd gepaard gingen met enige onderdrukking. De moslims waren het tegenovergestelde van de anderen en het lijkt dat zij hun uiterste best deden om al hun christelijke onderdanen rechtvaardig en gelijk te behandelen. Een voorbeeld was na de verovering van Egypte, toen de Jacobijnen misbruik maakten van de verwijdering van de Byzantijnse autoriteiten en de orthodoxe christenen hun kerken ontnamen. Toen de orthodoxe christenen hun het bewijs toonden van hun eigendom, gaven de moslims de kerken terug aan hun rechtmatige eigenaars." (Thomas Arnold, The Preaching of Islam, blz. 87-88)

De Italiaanse ori�ntalist Amari schreef:

"In de tijd van de Arabische moslimheersers waren de overwonnen inwoners van het eiland (Sicili�) vreedzaam en tevreden vergeleken met hun Italiaanse broeders, die bezweken onder het juk van de Langiornianen en de Franken." (Islam: The Perennial Religion, blz. 290)

Nazmi Luqa schreef:

"Geen wet kan onrecht en partijdigheid beter uitroeien dan de wet die zegt: 'En laat de haat van een volk er niet toe leiden dat jullie niet rechtvaardig zijn.' [Koran 5:8] Slechts wanneer een persoon zich aan deze maatstaven houdt, zichzelf toewijdt aan de religie met deze verheven principes en rechtschapenheid en zich hiertoe beperkt en niets anders accepteert... slechts dan kan hij beweren dat hij zichzelf ge�erd heeft." (Nazmi Luqa, Muhammed: the Message and the Messenger, blz. 26)

Geen antwoorden; te lastig?

De islam kent nu eenmaal meer rechten voor moslims dan niet-moslims of andersdenkenden. 

Zou de Schepper werkelijk onderscheid maken tussen mensen? Zou de Schepper je maatschappelijk benadelen omdat je niet-moslim bent? Het klinkt wel als een heel menselijke god, ontsproten aan de tekortkomingen van de menselijke geest.

Maar vrede zal deze islam niet en nooit kunnen brengen.

fijne jaarwisseling.

De Deense kaasjes liggen mij nog zwaar op de maag, maar inmiddels is er alweer een kapitaal uitgeloofd om een Zweedse cartoonist om het leven te brengen. De gulle gever is Abu Omar al-Baghdadi, de leider van de 'Islamitische staat van Irak'. Alsof er in Irak geen ergere problemen zijn op te lossen, wordt er goed op gelet dat aan de andere kant van de wereld de profeet niet wordt beledigd. De prijs kan zelfs worden verhoogd als de tekenaar 'als een lam' wordt geslacht. De Zweedse cartoonist Lars Vilks tekende het hoofd van Mohammed op het lichaam van een hond. Ook de hoofdredacteur van de krant Nerikes Allehanda, waarin de tekening werd geplaatst, heeft een prijs op zijn hoofd gekregen.
Wat is nou toch het probleem dat moslims aan de andere kant van de wereld tot moord en slachting worden ge�nspireerd alleen maar omdat niet iedereen van hun godsdienst en profeet is gecharmeerd? Het antwoord is makkelijk te vinden bij de islam, en vooral bij de profeet zelf. Volgens de islam is de koran geopenbaard via de profeet Mohammed, wiens karakter zo perfect en hoogstaand was dat hij als enige waardig werd bevonden om zo'n belangrijke taak op zich te nemen

Kritiek van vele moslims op christenen is dat het christelijke geloof een 3-eenheid kent; de vader, de zoon en de geest. Hoe durven chrsitenen de zoon op gelijke hoogte stellen dan God zelf?

In mijn vele gesprekken met moslims is in hun godsaanbidding van Mohhamed verdergaand. Mohammed, de onaantastbare, dient onaangetast te blijven. Elke kritiek op dit mens Mohammed (de woorden van moslims) is ten principale onaanvaardbaar. Mohammed is gelijk god, onaantastbaar, op straffe van.

Mohammed als mens wordt vergoddelijkt in zijn onaantastbare status, gelijk god.

Het deugt niet.

Ik wil nog even terugkomen op de openstaande vragen van Alkuzar en mij; wanneer worden die beantwoord?

groet,

18. Een Somalische man heeft vrijdagavond geprobeerd de Deense cartoonist Kurt Westergaard (74) te vermoorden. De verdachte zou banden hebben met de Somalische terreurgroep Al-Shabaab.

Maar natuurlijk zal er weer geen enkele demonstratie/protest tegen deze weerzinwekkende daden volgen.