Martelen & Terechtstellen in naam van God

Muslima5 is tijdens haar vakantie aan het nadenken, en er halverwege augustus op terug komen. Dat duurt nog effe, dus als er muslims zijn die alvast een eerste reactie kunnen geven: Graag :)

Het onderwerp wordt gestart met twee kantjes A4 aan tekst. De essentie is:

1  Als God zich van terechtstelling bediend, is er altijd een laatste kans op genade, en als er de dood op volgd is het een ''wonderbaarlijk'' bovennatuurlijk ingrijpen.

2  Als God mensen opdraagt is het een persoonlijke opdracht, en volgt de dood snel

3  Mohammed heeft zich af en toe zich bediend van onnodige en pijnlijke martelpraktijken, zo gruwelijk dat het niet eens toegestaan is dat een dier aan te doen, en op het eind van zijn leven klopte hij zich hoogmoedig op de borst en riep uit ''Ik ben victorious geworden door terror''.....Ik=Self centered....Terror=Evil

Voor verdere onderbouwing lees dit briefje van mij gericht aan muslima:

Muslima,

er zijn best wel wat zaken waar ik mee zit, en waar ik uitleg bij nodig heb, laat ik er maar eens eentje noemen.

Bij grove zonden:

Uit de bijbel kennen we inderdaad veel gevallen waarin God mensen terechtstelt. God is wel heel genadig, maar ook recht-vaardig, en daar hoort ook te-recht-wijzing bij. ALTIJD gaat deze terechtwijzing gepaard met een of meerdere uitnodigingen en gunnen van kansen dat mensen zich bekeren/verbeteren (dat is genade).

Soms is dan terechtwijzing alsnog nodig, en God doet dat vrijwel altijd zelf, en op wonderbaarlijke wijze. Ik neem aan dat je door de studie de bijbel kent, dus je kent ook deze voorbeelden wel:

- De oudste kinderen werden in het land van farao 's nachts gedood door engelen; niet door mensen

- Legers/groepjes vertegenwoordigers van de koning kwamen naar Eliah (?) op de berg, maar ze werden als door bliksem getroffen, en vielen gewoon dood neer toen ze Eliah naderden

- Een profeet zei ''je hebt gezondigd, en daarom zul je binnenkort sterven'' (de man kreeg nog een nachtje respijt om zich te bekeren). De dag daarop viel hij van zijn stoel van verbazing toen een of ander bericht hem bereikte, en brak zijn nek.

- Petrus wijst Ananias en Safira terecht: Petrus sprak tot Ananias: En bij het horen van deze woorden viel Ananias neder en blies de adem uit. En een grote vrees kwam over allen, die het hoorden.  Pertrus sprak tot Safira: Zie, de voeten van hen, die uw man hebben begraven, zijn aan de deur en zij zullen ook u uitdragen. 10.  En zij viel terstond neder voor zijn voeten en blies de adem uit; en de jonge mannen kwamen binnen en vonden haar dood en zij droegen haar uit en begroeven haar bij haar man.

Als er al mensen in het spel waren bij terechtstellingen betrof het altijd een snelle dood door het doorsteken (van het hart) met een zwaard.

Nu dan over '''Islam=Peace'' en ''Mohammed=Genadevol''

Hij liet een bejaarde vrouw tussen kamelen in twee�n scheuren.

Hij sneed de handen en voeten af van de mannen van Uri, (en brandde de ogen uit?), en liet ze onverzorgd (en onge�nteresseerd) achter zodat ze stierven. Dit was geen ''gewone dood'', dit was erger; dit is ''dood door marteling''.

Dit waren in mijn ogen geen ''gewone'' terechtstellingen van zondaars. Dit lijkt meer op het satanisch genoegen dat slechteriken beleven als ze ''uit hun dak gaan'' van een aanval van woede en haat. Het lijkt meer op een ''ongeval ten gevolge van overmand raken door demonische machten''. De kwelling en pijn waren volstrekt onnodig. Meer iets voor keizer Herodes (die Johannes hoofd op een presenteerblaadje liet rondgaan als hoogtepunt op een ''feestavondje''), of Romeinse keizers die christenen in teerlappen wikkelde, ze aanstaken, en 's-avonds door het verlichte tuinpad gingen wandelen om er van te genieten.

Hoe kun je iemand die zoiets doet genadevol noemen, en vredevol.

Dan is er ook nog de kenmerkende inconsequentie die zo typisch is voor manipulerende machthebbers:

- Met zijn mond spreek hij vrede, maar zijn leven was vol van oorlog. ''Smyte their necks'' is een van de teksten.

- Hij stelde het martelen van dieren tot een zonde, maar paste die verboden handelingen nota bene eigenhandig toe op mensen.

- En in plaats van depri te raken, of nederig en stil te worden, heeft hij zich volgens de hadith van Bukari (?) ooit in een samenzijn vol trots ''al koppend op zijn borst'' uitgeroepen ''I have become victorious with terror''.

Hoe kan men als men dit alles weet Mohammed genadevol noemen, en vredevol, en ''blind'' volgen als de grootste profeet aller tijde''? Hoe kan het dat men allen vrede met God kan hebben door het uitspreken van een Shahada met de naam van deze man er in? Liever nog geen referentie, of een referentie naar Jezus de Messias pbuh, en of alle andere grote profeten Abraham, Mozes, Eliah of de namen waar God zelf naar refereert als hij zegt ''Ik ben uw God, de God van Abraham, Isaak en Jacob''

Ik weet dat je deze tekst als kwetsend zult ervaren. Dat is echt mijn bedoeling niet. Mijn bedoeling is uitleg te ontvangen. Uitleg die krachtig ingaat op de essentie van mijn brief.

En plz, zie dit niet als een persoonlijke aanval, of een aanval op islam....het is EEN VRAAG, geen aanval.

En plz kom niet met zwakke opmerkingen als ''islam is peace'', ''in de koran staat nog meer'', ''de koran is waar'', ''kijk eens naar de bijbel'', ''het is maar hadith'', ''het is zwakke hadith'', ''Mohammed klopte zich niet op de borst toen hij zei dat hij 'victorious' was geworden met terreur ' '', enz enz.

aub neem mijn twijfel in de kern weg, met sterke argumenten die het fundament raken.

Gods vrede en wijsheid toegewenst in je leven, en bij het beantwoorden,

in de hoop dat we beiden de waarheid (de zelfde en enige waarheid), zullen zien.

Liefs Sunni

Iemand anders alvast een reactie voordat muslima halfweg augustus weer met mij kan chatten?

Ik denk het ook dat de vraag moeilijk is....

Maar hoop toch op een overtuigend antwoord van een wijze muslim.

Voorlopig is het voor mij dus: Afwachten maar....

Sunny

Ruud....die kinderen hadden zelf niets misdaan....net zo min als de baby's ten tijde van de zondvloed....maar er was iets dat niet in orde was met de ''toekomst potentie'' van de egyptische cultuur/koninkrijk onde de aanvoering van farao

maar.....aub....ben ter zakeaub niet de typisch afleiding van het onderwerp

Groeten Sunny

yep inderdaad dat kan het probleem zijn

bijbel waarschuwd al dat als men niet vol is van Heilige Geest, er het gevaar is van het belaagd en zelfs bezet wordt door demonische geesten.

En die hebben zoals iedereen weet een verwoestende uitwerking met ''vruchten'' als haat, woedeaanvallen, moordlust, martelluste, genot van pijn, etc.

de vruchten van de Heilige Geest daarintegen zijn volgens de bijbel (Galaten 5) liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.

De bijbel verklaart dus wat de mogelijke basis is van mohammeds martelpraktijken

Is er een muslim die mij net zo kernachtig als Ruud kan verklaren waarom mohammed martelde?

dit is dus wat ik muslima vroeg draai er niet om heen

dat die mensen onrechtvaardig waren kan ik nog begrijpen

dat ze terechtgesteld moesten worden ook

maar waarom doodMARTELEN ??????????????

en alsjeblief herhaal; geen LOZE woorden als mogammed was genadevol

toon mij de genade en rechtvaardigheid van deze en andere gevallen van terreur

hoe specifieker hoe beter

Weetje dat zeker? Kom met bewijzen als je beweert dat Mohammed (vzmh) zich niet aan de geboden van God heeft gehouden. Ik wacht wel hoor. Mohammed (vzmh) niet? Was het niet Mohammed (vzmh) die ons leerde dat we het kwade niet met kwade moeten bestrijden? Was het niet Mohammed (vzmh) die ons leerde de mensen te vergeven? Was hij niet degene die iedereen vergaf? Was hij niet degene die toen hij onder bloed zat tijdens een veldslag zei: Oh Allah, vergeef hun, ze zijn een onwetend volk? Als je dat geen vergevensgezindheid noemt, weet ik het ook niet meer.

Jezus was in het bezit van de heilige geest de geest van God zelf.Zelfs Mohammed zou dit niet tegen kunnen spreken.Je kan Mohammed eenvoudig weg niet hoger plaatsen als Jezus.De weg van Jezus is de moeilijkste die je kan bewandelen.Je moet je vijand vergeven en je eigen leven geven zonder verzet,om hem iets te leren.

Zo ook de weg van Mohammed (vzmh) beste Ruud, waarom denk je dat wij moslims, meer van de profeet (vzmh) houden, dan van onszelf, dan van onze moeders en vaders? Hij is het voorbeeld, hij is gezonden als een genade voor de mensheid. Hij bracht liefde, samenhorigheid, rechtvaardigheid, oprechtheid en ga zo maar door. Wij bewandelen het leven van Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem), dat moeilijk is voor velen, maar de mooiste weg is om te bewandelen. Zo leren we ook van de levens van Jezus en andere profeten van God.

Vrede,
Oem Hudayfa

oem hudayfa

je vroeg om bewijs van de zonden in het leven van mohammed

mijn bewijs is nu juist:

mohammed martelde waar een ''gewone'' terechtstelling zelfs dicsutable was

en in het openingsberich van deze sectie in het forum vind je alle details.

waarom martelde mohammed op een manier die ik bij sommige oude romeinse heersters zie als ''een satanisch genot van de pijn die iemand lijdt voorafgaand aan de dood''

??????

groeten sunny

dat mag dan allemaal wel waar zijn, en is allemaal heel mooi, maar het leidt ook af van de kern van mijn vraag:

waarom doodde mohammed de mannen van uri niet als een terechtstelling? waarom moets het een marteldood worden ''hij sneed ze handen en voeten af, en liet ze achteloos en onverzorgd achter, zodat ze stierven''?

en waarom werd die oude vrouw onder pijn tussen kamelen uiteen gescheurd, waar een snelle executie door bijvoorbeeld onthoofding ook had gekunt?(ik zeg overigens niet dat een terechtstelling wel of niet op zijn plaats zou zijn, begrijp me niet verkeerd. wat ik beweer is ''waarom dit nutteloze gruwelijke martelen, zolas men dat alleen ziet bij door ''demon posessed evil people'' als bv keizer herodes, nero, etc?)

???

Sunny

The Third Phase: Calling unto Islam beyond Makkah

In Shawwal [Tareekh-e-Islam 1/122] (in the last of May or in the beginning of June 619 A.D.), ten years after receiving his mission from his Lord, the Prophet [pbuh] set out towards At-Ta�if, about 60 kilometres from Makkah, in the company of his freed slave Zaid bin Haritha inviting people to Islam. But contrary to his expectations, the general atmosphere was terribly hostile. He approached the family of �Umair, who were reckoned amongst the nobility of the town. But, to his disappointment, all of them turned deaf ear to his message and used abusive language as regards the noble cause he had been striving for. Three brothers from the chieftains of Thaqeef ��Abd Yaleel, Mas�ud and Habeeb � sons of �Amr bin �Umair Ath-Thaqafy met the Prophet [pbuh], who invited them to embrace Islam and worship Allah, but they impudently jeered at him and refused his invitation. "He is tearing the cloths of Al-Ka�bah; is it true that Allah has sent you as a Messenger?" said one of them. "Has not Allah found someone else to entrust him with His Message?" said the second. "I swear by Allah that I will never have any contact with you. If you are really the Messenger of Allah, then you are too serious to retort back; and if you are belying Allah, then I feel it is imperative not to speak to." said the third. The Messenger of Allah [pbuh], finding that they were hopeless cases, stood up and left them saying: "Should you indulge in these practices of yours, never divulge them to me."

For ten days he stayed there delivering his message to several people, one after another, but all to no purpose. Stirred up to hasten the departure of the unwelcome visitor, the people hooted him through the alley-ways, pelted him with stones and obliged him to flee from the city pursued by a relentless rabble. Blood flowed down both his legs; and Zaid, endeavouring to shield him, was wounded in the head. The mob did not desist until they had chased him two or three miles across the sandy plains to the foot of the surrounding hills. There, wearied and exhausted, he took refuge in one of the numerous orchards, and rested against the wall of a vineyard. At a time when the whole world seemed to have turned against him, Muhammad [pbuh] turned to his Lord and betook himself to prayer and the following touching words are still preserved as those through which his oppressed soul gave vent to its distress. He was weary and wounded but confident of the help of his Lord:

"O Allah! To You alone I make complaint of my helplessness, the paucity of my resources and my insignificance before mankind. You are the most Merciful of the mercifuls. You are the Lord of the helpless and the weak, O Lord of mine! Into whose hands would You abandon me: into the hands of an unsympathetic distant relative who would sullenly frown at me, or to the enemy who has been given control over my affairs? But if Your wrath does not fall on me, there is nothing for me to worry about."

"I seek protection in the light of Your Countenance, which illuminates the heavens and dispels darkness, and which controls all affairs in this world as well as in the Hereafter. May it never be that I should incur Your wrath, or that You should be wrathful to me. And there is no power nor resource, but Yours alone."

Seeing him in this helpless situation, Rabi�a�s two sons, wealthy Makkans, were moved on grounds of kinship and compassion, and sent to him one of their Christian servants with a tray of grapes. The Prophet [pbuh] accepted the fruit with pious invocation: "In the Name of the Allah." The Christian servant �Addas was greatly impressed by these words and said: "These are words which people in this land do not generally use." The Prophet [pbuh] inquired of him whence he came and what religion he professed. �Addas replied: "I am a Christian by faith and come from Nineveh." The Prophet [pbuh] then said: "You belong to the city of the righteous Jonah, son of Matta." �Addas asked him anxiously if he knew anything about Jonah. The Prophet [pbuh] significantly remarked: "He is my brother. He was a Prophet and so am I." Thereupon �Addas paid homage to Muhammad [pbuh] and kissed his hands. His masters admonished him at this act but he replied: "None on the earth is better than he is. He has revealed to me a truth which only a Prophet can do." They again reprimanded him and said: "We forewarn you against the consequences of abandoning the faith of your forefathers. The religion which you profess is far better than the one you feel inclined to."

Heart-broken and depressed, Muhammad [pbuh] set out on the way back to Makkah. When he reached Qarn Al-Manazil, Allah, the Almighty sent him Gabriel together with the angel of mountains. The latter asked the Prophet [pbuh] for permission to bury Makkah between Al�Akhshabain �Abu Qubais and Qu�ayqa�an mountains. Full narration of this event was given by �Aishah [R] (the Prophet�s spouse). She said: "I asked the Prophet [pbuh] if he had ever experienced a worse day than Uhud. He answered that he had suffered a lot from those people (the idolaters) but the most painful was on the day of �Aqabah. I went seeking support from Ibn �Abd Yalil bin �Abd Kalal, but he spurned me. I set out wearied and grieved heedless of anything around me until I suddenly realized I was in Qarn Ath-Tha�alib, called Qarn Al-Manazil. There, I looked up and saw a cloud casting its shade on me, and Gabriel addressing me: All�h has heard your people�s words and sent you the angel of mountains to your aid. The latter called and gave me his greetings and asked for my permission to bury Makkah between Al-Akhshabain, the two mountains flanking Makkah. I said in reply that I would rather have someone from their loins who will worship Allah, the All�Mighty with no associate." A concise meaningful answer fully indicative of the Prophet�s matchless character and the fathomless magnanimous manners. [Bukhari 1/458; Muslim 2/109]

The Messenger of Allah [pbuh] then came back to wakefulness and his heart was set at rest in the light of that invisible Divinely provided aid. He proceeded to Wadi Nakhlah where he stayed for a few days.

During his stay there, Allah sent him a company of jinns who listened to him reciting the Noble Qur�an:

"And (remember) when We sent towards you (Muhammad [pbuh]) Nafran (three to ten persons) of the jinns, (quietly) listening to the Qur�an, when they stood in the presence thereof, they said: �Listen in silence!� And when it was finished, they returned to their people, as warners. They said: �O our people! Verily! We have heard a Book (this Qur�an) sent down after Moses, confirming what came before it, it guides to the Truth and to a Straight Path (i.e. Islam). O our people! Respond (with obedience) to Allah�s Caller (i.e. Allah�s Messenger Muhammad [pbuh]), and believe in him (i.e. believe in that which Muhammad [pbuh] has brought from Allah and follow him). He (Allah) will forgive you of your sins, and will save you from a painful torment (i.e. Hell-fire).�" [Al-Qur'an 46:29-31]

The same incident is referred to in Surah Al-Jinn:

"Say (O Muhammad [pbuh]): "It has been revealed to me that a group (from three to ten in number) of jinns listened (to this Qur�an). They said: �Verily! We have heard a wonderful Recital (this Qur�an)! It guides to the Right Path, and we have believed therein, and we shall never join (in worship) anything with our Lord (Allah).�" [Al-Qur'an 72:1,2] � Till the end of the 15th verse.

From the context of these verses and their relevant interpretation, we can safely establish it that the Prophet [pbuh] was not aware of the presence of that group of jinns. It was only when Allah revealed those verses that he came to know of it. The verses also confirm that it was the first time they came. However, the context of the different versions suggests that the jinns repeated their visits later on. The presence of that company of jinns comes in the context of the Divine support given to His Messenger, and constitutes a propitious sign of ultimate victory and success for the Call of Islam. It provides an unshakable proof that no power however mighty could alter what is wrought by Allah:

"And whosoever does not respond to Allah�s Caller, he cannot escape on earth, and there will be no Auliya (protectors) from him besides Allah (from Allah�s punishment). Those are in manifest error." [Al-Qur'an 46:32]

"And we think that we cannot escape (from the punishment of) Allah in the earth, nor can we escape (from the punishment) by flight." [Al-Qur'an 72:12]

Given this support and auspicious start, depression, dismay and sadness that used to beset him since he was driven out of At-Ta�if, he turned his face towards Makkah with fresh determination to resume his earlier plan to expose people to Islam and communicate his Message in a great spirit of zeal and matchless enthusiasm.

Zaid bin Harithah, his companion, addressing the Prophet [pbuh] said, "How dare you step into Makkah after they (Quraish) have expatriated you?" The Prophet [pbuh] answered: "Hearken Zaid, Allah will surely provide relief and He will verily support His religion and Prophet."

De wet van vergelding is een zwaktebod.

Toen Kain Abel vermoordde vergold God het niet, maar hij beschermde Kain zelfs voor de vergelding door mensen, door hem bijzondere kracht te geven.

Vervolgens wees God hem De Weg ten leven, en droeg hem op die te volgen.

De kracht van vergelding is een zwakke kracht

Oog om oog maakt de natie blind

Er is maar een kracht die groot genoeg is om vijanden in ware vrienden te veranderen, en dat is liefde.

Groeten Sunny

yep ik heb het gelezen:

en.....uit liefde en respect wat mooie woorden terug:

Door degene die Mij met een oprecht hart zoeken zal Ik Mij laten vinden.

Ik zal aan mijn kinderen openbaren wat voor wijzen (= wetenschappers) en schriftgeleerden (= godsdienst theoretici) verborgen zal blijven.

Als de Heilige Geest over u komt zal Deze u al mijn woorden doen herinneren.

Bewaar ze als een geschenk in je hart, en gebruik ze met respect....ze zijn van God    Sunny

het is gewoonte....en alternatieve toepasslijke icoonsjes zag er niet .... maar ik zal ze weglaten

geen bloemetje...geen regenboog....et etc...dan dus maar niets

en wat je ook in je hart sluit.....als er iets zit....kan er iets anders niet zitten